Αμφιτριτη
Συζυγος του Ποσειδωνα και βασιλισσα των θαλασσων
Η Αμφιτρίτη ήταν κατά την ελληνική μυθολογία η θεά της θάλασσας, σύζυγος του θεού Ποσειδώνα.
Ήταν μια από τις πενήντα Νηρηίδες ή απλά η θηλυκή προσωποποίηση της θάλασσας, η μητέρα των ψαριών, των φαλαινών και των δελφινιών.
Σύμφωνα με τη Θεογονία του Ησίοδου, ήταν κόρη του Νηρέα και της Δωρίδας, αλλά κατά τον Απολλόδωρο ήταν κόρη του Ωκεανού και της Τηθύος. Ακόμα όμως και ο Απολλόδωρος την κατατάσσει ανάμεσα στις Νηρηίδες.
Ο Ποσειδώνας και η Αμφιτρίτη είχαν ένα γιο, τον Τρίτωνα (και δύο κόρες: τη Βενθεσικύμη και τη Ρόδη).
Ο Απολλόδωρος (3.15.4) επίσης αναφέρει μια κόρη του Ποσειδώνα και της Αμφιτρίτης με το όνομα Βενθεσικύμη.
Λέγεται, πως ο θεός Ποσειδώνας, κυρίαρχος των θαλασσών, επιθυμώντας να κάμει ένα όμορφο, ειρηνικό νησί, μακρυά από τους άλλους θεούς και τους ανθρώπους, με σκοπό να κατοικήσει μαζί με την ερωμένη του Αμφιτρίτη, χτύπησε με την τρίαινα του δυνατά το νοτιότερο μέρος της Κέρκυρας και σχηματίστηκαν οι Παξοί. Ως σύζυγος του Ποσειδώνα, η Αμφιτρίτη απέκτησε τρία παιδιά, τη Βενθεσικύμη, τη Ρόδη, και τον Τρίτωνα. Κατοικούσαν στα βάθη της θάλασσας, εκεί όπου είχε το παλάτι του ο Ποσειδώνας.
Η Αμφιτρίτη ήταν αυτή που, από συμπόνια, μεταμόρφωσε τις Αλκυονίδες, τις επτά νύμφες κόρες του Αλκυονέα, σε πουλιά, τις γνωστές μας αλκυόνες, όταν αυτές λυπημένες για τον θάνατο του πατέρα τους, τον οποίο σκότωσε ο Ηρακλής, έπεσαν στη θάλασσα.
Ήταν η θηλυκή προσωποποίηση της θάλασσας, η μητέρα των ψαριών, των φαλαινών και των δελφινιών. Η Αμφιτρίτη, λατρευόταν κυρίως στα νησιά. Θεωρούμενη ως βασίλισσα της θάλασσας, λόγω του γάμου της με τον Ποσειδώνα, απεικονιζόταν κρατώντας τρίαινα.
Ο αστεροειδής 29 Αμφιτρίτη, που ανακαλύφθηκε το 1854, πήρε το όνομά του από τη θαλάσσια αυτή θεά.
[1]
Βιβλιογραφια
Ησίοδος, Θεογονία 240 ff, 252 ff και 930 ff
Απολλόδωρος (ψευδο-), Βιβλιοθήκη Α' 1. 11, 1. 28
Απολλόδωρος (ψευδο-), Βιβλιοθήκη 3. 201
Απολλώνιος ο Ρόδιος - Αργοναυτικά 4. 1353 ff
Παυσανίας, 1. 17. 3, 2. 1. 7, 3. 19. 3- 5, 5. 26. 2 - 3, 5. 11. 8 και 10. 37. 6
Όμηρος, Οδύσσεια 3. 99, 4. 404, 5. 421 ff και 12. 60 ff
Ομηρικοί Ύμνοι προς Απόλλωνα 89 ff
Πίνδαρου, Ολύμπια 6. 105 ff
Bιργίλιος, Γεωργικά 1. 29 ff
