Χλωρις
Θεα της βλαστησης
Θεά (ή Νύμφη):
ΧΛΩΡΙΣ (Χλωρίς) το όνομα της ομώνυμης Θεάς της βλάστησης στην μυθολογία. Στο έργο της βοηθούσαν οι Ώρες, κόρες της Θέμιδος και του Δία και ακόλουθοι του Ήλιου. Προστάτευαν την ανάπτυξη και την ευημερία, και με την ιδιότητα αυτή ρύθμιζαν τις εποχές της βλάστησης. Οι Ωκεανίδες προστάτιδες των νερών είχαν την ευθύνη για την ανάπτυξη των φυτών και φρόντιζαν για το υγρό στοιχείο του Ωκεανού.
Κατά μία άλλη εκδοχή μύθου:
Η Νιόβη ήταν κόρη του βασιλιά των Λυδών Τάνταλου και σύζυγος του Θηβαίου βασιλιά Αμφίονα, με τον οποίο απέκτησε 14 παιδιά, 7 αγόρια και 7 κορίτσια, κατά άλλους συγγραφείς περισσότερα. Τα παιδιά τους αναφέρονται με διάφορα ονόματα, όλα όμως κάτω από το συλλογικό όνομα Νιοβίδες.
Η Νιόβη καμαρώνοντας ότι αυτή είχε 14 παιδιά, όλα πολύ όμορφα, καυχήθηκε ότι ήταν σαφώς καλύτερη και ευτυχέστερη από την Λητώ, την μητέρα του Απόλλωνα και της Άρτεμης, που είχε μόνο δυο.
Οι δυο θεοί θυμωμένοι από την κομπορρημοσύνη της Νιόβης κατά της μητέρας τους Λητούς, θέλησαν να την τιμωρήσουν και τόξευσαν με τα βέλη τους τα παιδιά της σκοτώνοντάς τα, τα μεν αγόρια ο Απόλλων, τα δε κορίτσια η Άρτεμις.
Μόνο δυο από τα παιδιά της, από τα αγόρια ο Αμύκλας κι’ από τα κορίτσια η Μελίβοια ξέφυγαν από τον αφανισμό που προκάλεσαν οι δυο θεοί στους Νιοβίδες.
[Άξιο προσοχής εδώ είναι το ότι από τα 7 αγόρια σκοτώθηκαν τα 6, όπως και από τα 7 κορίτσια μόνο τα 6. Αυτό μας φέρνει στο νου την περίεργη σχέση ή διαφορά του 6 με το 7].
Λέγεται ότι η Άρτεμις, άφησε επίτηδες να της ξεφύγει η Μελίβοια, χαρίζοντας της έτσι την ζωή της, τιμώντας την γιατί είχε νικήσει σε αγώνες που οργάνωσε η Ιπποδάμεια κατά τον γάμο της με τον Πέλοπα, προς τιμήν της Ήρας.
Όμως από την ταραχή της η Μελίβοια χλόμιασε, έχασε το χρώμα της για πάντα και έκτοτε μετονομάστηκε σε Χλωρίδα.
[Σημ.: χλωμός και χλωρός μας ανάγουν στο συγκεχυμένο κιτρινοπράσινο χρώμα, το χρώμα που επικρατεί στους νέους βλαστούς της φύσης]
Η Χλωρίς παντρεύτηκε τον Νηλέα και απέκτησε μαζί του 12 γιούς, τους Νηλειδείς, τους οποίους σκότωσε ο Ηρακλής στην κατάληψη της Πύλου, εκτός από τον Νέστορα.
Την Χλωρίδα απήγαγε (ή βίασε) ο άνεμος Ζέφυρος και απέκτησε μαζί της τον Καρπό.
[Αυτή είναι μια μυθολογική αλληγορία για την γονιμοποίηση και καρποφορία της χλωρίδας, στην οποία πολλάκις συμβάλλει ο άνεμος]
Με αυτήν την ιδιότητα της πράσινης (χλωμής) Χλωρίδας που απήγαγε ο Ζέφυρος, η Χλωρίς, κόρη της Νιόβης, μεταπηδώντας στην ρωμαϊκή μυθολογία ταυτίστηκε με την Φλώρα, θεότητα της χλωρίδας.
Επομένως, η χλωμή, κιτρινοπράσινη αυτή μυθολογική κοπέλα, δικαίως έχει την θέση της σε μια ιστοσελίδα που αφορά στα πάντα γύρω από τα χρώματα, αφού ταυτίζεται με το πράσινο χρώμα της χλωρίδας και το χλωροπράσινο χρώμα των πρώτων ανοιξιάτικων βλαστών.
[1]
Βιβλιογραφια
Ovid, Fasti - Latin Poetry C1st B.C. - C1st A.D.
