Κωμος
θεος του εορτασμου, του γλεντιου και η προσωποποιηση της Διονυσιακης πομπης
Στην ελληνική μυθολογία ο θεός του εορτασμού και του γλεντιού. Κατά άλλους ήταν η προσωποποίηση της Διονυσιακής πομπής.
Συμβόλιζε την αναρχία και το χάος. Κατά τους εορτασμούς του άντρες και γυναίκες αντάλλασαν ρούχα. Ο Κώμος θεωρούνταν θεός της υπερβολής, της υπέρβασης και των άκρων.
Αν και δεν αναφέρεται στους μύθους, τον συναντάμε σε αρκετές παραστάσεις, ιδίως στην αγγειογραφία. Παρουσιάζεται ως φτερωτός νεανίας, άλλοτε ως νεαρός σάτυρος και ως ακόλουθος του Διόνυσου.
Τον Κώμο αναφέρουν στα έργα τους ο Ρωμαίος Φλάβιος Φιλόστρατος και ο Νόννος ο Πανοπολίτης.
Ήταν γιος του Διόνυσου και της Κίρκης.
Αρχαία ελληνικά: κῶμος (αρσενικό), νυχτερινή έξοδος των συμποσιαστών στους δρόμους με λαμπάδες και προσωπίδες, μουσικά όργανα και άσματα· νυκτωδία, καντάδα, το γλέντι.
Παράγωγες λέξεις: κωμάζω, κωμικός
[1]
Βιβλιογραφια
Νόννος, Διονυσιακά 2. 699 ff
Wilhelm Gemoll: Griechisch-Deutsches Schul- und Handwörterbuch.
Ralph H. Singleton: Milton’s Comus and the Comus of Erycius Puteanus, περιοδικό Publications of the Modern Language Association of America, Τόμος 58, αριθ. 4, έτος 1943, Σελ. 949–957
