Τελετη
θεα του γλεντιου και των ιεροτελεστιων
Η Τελετή κατά την Ελληνική Μυθολογία ήταν κόρη του Διονύσου και της Νικαίας (κόρη του Σαγγαρίου και της Κυβέλης). Λάτρευε τους νυκτερινούς χορούς, τις εορτές και διασκεδάσεις κι ευχαριστιόταν ν΄ ακούει τους ήχους των κροτάλων παρακολουθώντας από μικρή τον πατέρα της.
Η Νίκαια (συνοδός της Αρτέμιδος), κόρη του ποτάμιου Θεού Σαγγάριου και της Κυβήλης, ήταν τόσο στεναχωρημένη από την επίμονη παρακολούθηση του βοσκού, Ύμνου, που τον σημάδεψε με βέλος στην καρδιά. Ο Έρως, έξαλλος με το γεγονός προκάλεσε τον Θεό Διόνυσο να την ερωτευθεί και αυτός αφού την μέθυσε την κατέστησε έγκυο με την Τελετή. Μετά την γέννηση της Τελετής η Νίκαια κρεμάστηκε.
Όπως καταγράφει ο Παυσανίας, στα «Βοιωτικά» (Θ' 30-4), δίπλα στο άγαλμα του Ορφέα που βρισκόταν στον Ελικώνα υπήρχε και το άγαλμα της Τελετής και γύρω απ΄ αυτά είχαν στηθεί πέτρινα αγάλματα θηρίων (από λίθο και χαλκό) που φαίνονταν ν΄ άκουγαν τον Ορφέα ως θαμώνες.
Ο δε Αριστοφάνης υποστηρίζει ότι ο Ορφέας ήταν εκείνος που υπέδειξε τις τελετές στους ανθρώπους προκειμένου να αποφεύγουν έτσι τις αγριότητες και συμπλοκές.
Στη τέχνη η Τελετή παριστάνονταν συνήθως ανάγλυφη μαζί με την Επίκτηση και την Ευθυνία ως ιδεατές ανθρωπόμορφες κόρες των εγκαινίων, του κέρδους και της ευφορίας της Γης των οποίων οι παρουσίες κρίνονταν απαραίτητες στη τέλεση των εορταστικών τελετών.
[1]
Βιβλιογραφια
Παυσανίας, Ελλάδος περιήγησις 9. 30. 1
Νόννος, Διονυσιακά 16. 392 ff, 48. 865 ff
Παυσανίας, Βοιωτικά (Θ' 30-4)
Νόννος ο Πανοπολίτης, Διονυσιακά 16.390-4
Νίκαια, κόρη του ποτάμιου θεού Σαγγαρίου και της Κυβέλης. Απέκρουσε τον
έρωτα του Έρου και του Διονύσου. Ο τελευταίος κατάφερε να την κάνει δική του
αφού την μέθυσε και από την ένωσή τους γεννήθηκε η Τελετή. Μετά την γέννησή
της η Νίκαια κρεμάστηκε.
