Θαυμας
Θεος των θαλασσιων θαυματων
Στην ελληνική μυθολογία ο Θαύμας ήταν θεότητα του υγρού στοιχείου, γιος του Πόντου και της Γαίας. Αδέλφια του Θαύμαντα ήταν οι Νηρέας, Φόρκυς, Κητώ και Ευρυβία.
Αυτή ήταν η «πρώτη γενεά» των θαλάσσιων θεοτήτων.
Από τον δεσμό του με την Ηλέκτρα, την κόρη του Ωκεανού, ο Θαύμας έγινε πατέρας των Αρπυίων και της Ίριδας.
Ο Ησίοδος αποκαλεί τον Θαύμαντα «μέγαν». Τέκνο του Θαύμαντα ήταν και ο ποτάμιος θεός Υδάσπης.
Από τα ονόματα των παραπάνω καθίσται εμφανές ότι όλοι αποτελούσαν προσωποποιήσεις των σφοδρών ανέμων: Γονείς (Θαύμας - Ηλέκτρα) και τέκνα άποκαλύπτονται ως οι διαδοχικές εικόνες της έναρξης και κατάπαυσης καταιγίδων που συνοδεύονται με φωτεινά φαινόμενα.
Βιβλιογραφια
Μεγάλη Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια Δρανδάκη, τόμ. ΙΒ΄, σελ. 460.
Απολλόδωρος (ψευδο-), Βιβλιοθήκη (I, 10).
Καλλιμάχου Ὓμνοι προς Δήλο 62 ff
Κικέρωνα De natura deorum (III, 20).
Ησιόδου Θεογονία (233, 237, 265 κ.ε.).
Υγίνου Fables (Πρόλογος, στ. 14).
Νόννου Διονυσιακά (XXVI, 350).
Οβιδίου Μεταμορφώσεις (IV 479, XIV 845).
Φωτίου Μυριόβιβλος (στ. 190).
