Reloaded

Ο Πατερας του φημισμενου Μινωταυρου

Μυθική Περιγραφή

Ο ταύρος της Κρήτης ήταν ένα θηρίο της Ελληνικής Μυθολογία. Η αιχμαλωσία του αποτέλεσε αντικείμενο του έβδομου Ηράλκλειου Άθλου.

Η ονομασία "Κρητικός" σχετίζεται ετυμολογικά με την λέξη "Κρήτη ".

Τι σημαίνει η λέξη Κρήτη;

O κ. Γιώργος Λεκάκης, συγγραφέας του βιβλίου «Αιγαίο-ετυμολογίες νήσων» εξηγεί ότι «… κατά την αρχαιότητα υπήρχαν περίοδοι μεγάλων γεωλογικών αναταράξεων. Έτσι οι ονομασίες των νησιών εξυπηρετούσαν και την ανάγκη καταγραφής των αναταράξεων αυτών. Τι συμβαίνει όμως με τη λέξη «Κρήτη»;

Για παράδειγμα το Αγκίστρι, ονομαζόταν Κεκρυφάλεια, και έτσι ο αρχαίος καταλάβαινε ότι επρόκειτο για ύφαλο» και προσθέτει: «Όποιος μπορεί και διαβάζει πίσω από τις λέξεις, θα γνωρίσει την προϊστορία της Ελλάδας. Το όνομα κρύβει μνήμη».

Η Κεφαλονιά πήρε το όνομα της από τον ήρωα Κέφαλο, τον πρώτο ηγεμόνα του νησιού, ο οποίος ήταν Αθηναίος αρχηγός και γιος του Διονύσου. Ο Κέφαλος εκδιωχθείς από την Αθήνα για κάποιο φόνο, εξορίστηκε και εγκαταστάθηκε το νησί. Γι’ αυτό μάλιστα και η ορθή ονομασία είναι Κεφαλονιά με ένα λάμδα….

Από πού πήρε όμως το όνομά της η Κρήτη και τι σημαίνει;

Το όνομά της σημαίνει κραταιή, αυτή που είναι κράτος. Κραταιή σημαίνει ισχυρή, δυνατή. Η Κρήτη υπήρξε η μεγαλύτερη θαλασσοκράτειρα του κόσμου και οι πρώτοι της φύλακες ήταν οι Κουρήτες από τους οποίους πήραν το όνομά τους οι Κρήτες….


Η γέννηση του Ταύρου

Σύμφωνα με μια εκδοχή, ο ταύρος γεννήθηκε μετά από αίτημα του βασιλέα της Κρήτης Μίνωα.

Συγκεκριμένα, ο Μίνως ορκίσθηκε, σε κάποια δύσκολη στιγμή, στον Ποσειδώνα ότι θα θυσίαζε προς τιμή του οτιδήποτε αναδυόταν από τη θάλασσα, αμέσως μετά τον όρκο του.

Τότε, αναδύθηκε μέσα από τη θάλασσα ένας υπέροχος ταύρος.

Όμως, ο Μίνως, εκστασιασμένος από την σφριγηλότητα και την ευμορφία του ζώου, αποφάσισε να το κρατήσει και θυσίασε άλλο ζώο στη θέση του, ελπίζοντας ότι θα αυτό θα γινόταν δεκτό από το θεό. Ο Ποσειδών, όμως, το θεώρησε κατάφωρη καταπάτηση του όρκου του και για να τιμωρήσει τον επέφερε στον ταύρο απερίγραπτη μανία. Έτσι ο ταύρος, σε έξαλλη κατάσταση, άρχισε να διατρέχει στην Κρήτη, προξενώντας τεράστιες καταστροφές.

Σύμφωνα με διαφορετική εκδοχή, ο Ποσειδώνας εμφύσησε ζωώδη έρωτα στην βασίλισσα Πασιφάη, σύζυγο του Μίνωα, με αποτέλεσμα να μιγεί τον ταύρο. Από την ένωσή τους γεννήθηκε ο Μινώταυρος.

Υπάρχει επίσης και η τρίτη εκδοχή σύμφωνα με την οποία ο ταύρος αυτός είχε χρησιμοποιηθεί από τον Δία, για την αρπαγή της Ευρώπης και μετά αφέθηκε ως δώρο στους βασιλείς της Κρήτης.





Άθλος του Ηρακλή

Καθώς, η φήμη του ανίκητου ταύρου εξαπλωνόταν στην Αχαϊκή Ελλάδα, έφθασε και στις Μυκήνες. Οπότε ο Ευρυσθεύς, τον επέλεξε για έβδομο άθλο του Ηρακλέους. Έτσι ο ήρωας διατάχθηκε να τον αιχμαλωτίσει και να τον φέρει ζωντανό στην Αχαϊκή πρωτεύουσα.

Ακολούθησε η μετάβαση του ήρωα στην Κρήτη. Ο Ηρακλής κυνήγησε το μαινόμενο θηρίο και το εγκλώβισε σε κάποια περιοχή της Κρήτης.

Στην συνέχεια το συνέλαβε χρησιμοποιώντας ένα δίκτυ. Κατόπιν τον ανέβασε στους ώμους του και επανέπλευσε στις Μυκήνες, όπου και τον παρέδωσε στον βασιλέα Ευρυσθέα.

Εκείνος τον ελευθέρωσε και τότε ο ταύρος, διασχίζοντας την Πελοπόννησο, έφθασε στο Μαραθώνα της Αττικής, όπου συνέχισε να προξενεί καταστροφές.


Η εξόντωση του θηρίου

Ο Αιγεύς, βασιλέας της Αθήνας, ενοχλημένος από τις καταστροφές που δημιουργούσε το ζώο στην περιοχή του, ανέθεσε την εξόντωση του στον Ανδρόγεω, γιο του Μίνωα που είχε στεφθεί πρωταθλητής στα Παναθήναια. Όμως, ο Ανδρόγεως απέτυχε στην αποστολή και μάλιστα έχασε και τη ζωή του από τον ταύρο.

Μετά την αποτυχία του Ανδρόγεω, ο γιος του Αιγέα, Θησεύς, ανάλαβε την επικίνδυνη αποστολή. Κατόρθωσε να αιχμαλωτίσει τον ταύρο χωρίς τη χρήση όπλων και τον περιέφερε σύμφωνα με τον Πλούταρχο σε διάφορες πόλεις της Ελλάδας. Τελικά τον θυσίασε στο δελφίνιο Απόλλωνα.





Εξορθολογική Υπόθεση

Πιθανότατα, ο μύθος έχει ιστορικό πυρήνα.

Όπως είναι προφανές, ο Αχαιός βασιλέας Μίνως, κατά την παντοκρατορία του στον Αιγαιωτικό χώρο, χρησιμοποίησε διάφορους μισθοφόρους. Την εποχή αυτή, διάσημοι μισθοφόροι αλλά και πειρατές ήταν οι Τυρρηνοί από την Ταρκωνία της Μικράς Ασίας (την μεταγενέστερη Τραχεία Κιλικία), στα νότια του όρους Ταύρου.

Όμως, όπως γενικά συνέβαινε στην ιστορία, οι μισθοφόροι, όταν πρόσφεραν επιτυχείς υπηρεσίες, απαιτούσαν μεγαλύτερες μισθολογικές απολαβές ενώ αντίθετα οι εκμισθωτές ηγεμόνες εκδήλωναν την τάση να κατακρατούν μέρος του συμφωνηθέντος ποσού.

Επομένως, είναι πιθανή η ρήξη των δύο μερών και η εξέγερση των Τυρρηνών μισθοφόρων, που σε αντιστάθμισμα του παρακρατηθέντος μισθού τους, άρχισαν να λεηλατούν περιοχές της Κρήτης.

Ο Μίνως προσπαθώνας να αντιμετωπίσει την κατάσταση ζήτησε βοήθεια από τις Μυκήνες και με την βοήθεια της αποσταλείσης Μυκηναϊκής δύναμης, επέτυχε τον εγκλωβισμό των Τυρρηνών που αποδέχθηκαν την μεταφορά και εγκατάστασή τους στο Μαραθώνα (ή οι ίδιοι διέθεταν πλοία και, εκκενώνοντας την Κρήτη, έπλευσαν και εγκαταστάθηκαν στον Μαραθώνα).

Αργότερα, και η Μυκηναϊκή αυτή επιτυχία, όπως και πολλές άλλες, αποδόθηκε, από τους μεταγενέστερους, στον πρίγκιπα Ηρακλέα, (προφανέστατα, επρόκειτο για προπαγάνδα των Ηρακλειδών που ζητούσαν να επισκιάσουν τους εκβληθέντες Ατρείδες).

Βιβλιογραφια

Ρισπέν, Ζαν (1953). Μαρινάτος, Σπύρος, επιμ. Ελληνική μυθολογία. Β'. Αθήνα: Δαρεμάς.

Ελληνική Μυθολογία- εκδοτική Αθηνών

Ελληνικοί μύθοι- Ρόμπερτ Γκρέιβς

Ηρακλής - Κώστας Χωρεάνθης

Αιγαίο Βουνό - Η. Τσατσόμοιρος