Μορμω (Μομβρω ή Μομμω)
Ο Αρχαιος Βρικολακας που δαγκωνε παιδια
Η Μορμώ ήταν ένα μυθολογικό τρομακτικό φάντασμα με τη μορφή μιας δύσμορφης γριάς γυναίκας, με λυκίσιο ή σκυλίσιο πρόσωπο που έστελνε η θεά Εκάτη από τον Άδη και χρησιμοποιόταν σα φόβητρο των μικρών παιδιών.
Πολλοί την ταυτίζουν με την Έμπουσα και τη Λάμια, θεωρώντας την σαν ένα τερατώδες φάσμα, δαίμονα ή βρικόλακα που τρώει ανθρώπους. Από το όνομά της παράγεται και η λέξη μορμολύκειο ή μορμολύκη, η προσωπίδα που παρίστανε τη Μορμώ που χρησιμοποιούσαν οι αρχαίοι σα φόβητρο των παιδιών.
Κατά συνεκδοχή μορμολύκεια αποκαλούσαν επίσης οι αρχαίοι έλληνες τα προσωπεία που έφεραν οι ηθοποιοί στα θέατρα.
Βιβλιογραφια
Αριστοφάνης, Βάτραχοι 288 ff
Αριστοφάνης, Ειρήνη 474 ff
Αριστοφάνης, Αχαρνείς 582 ff
Πλάτων, Φαίδων 77e
Πλάτων, Κρίτων 46c
Φιλόστρατος, «Τὰ ἐς τὸν Τυανέα Ἀπολλώνιον» 2. 4
Σουΐδα, Λεξικό
Μορμώ: λέγεται καὶ Μορμώ, Μορμοῦς, ὡς Σαπφώ. καὶ Μορμών,
Μορμόνος. Ἀριστοφάνης· ἀντιβολῶ σ', ἀπένεγκέ μου τὴν Μορμόνα.
ἄπο τὰ φοβερά· φοβερὰ γὰρ ὑπῆρχεν ἡ Μορμώ. καὶ αὖθις Ἀριστοφάνης
Ανώνυμοι Ύμνοι, Ύμνος στην Εκάτη
Νερτερίη χθονίη τε καὶ οὐρανίη μολὲ Βομβώ,
εἰνοδίη, τριοδῖτι, φαεσφόρε, νυκτερόφοιτε,
ἐχθρὴ μὲν φωτός, νυκτὸς δὲ φίλη καὶ ἑταίρη,
χαίρουσα σκυλάκων ὑλακῇ τε καὶ αἵματι φοινῷ,
ἐν νέκυσι(ν) στείχουσα κατ' ἠρία τεθνηώτων,
αἵματος ἱμείρουσα, φόβον θνητοῖσι φέρουσα,
Γοργὼ καὶ Μορμὼ καὶ Μήνη καὶ πολύμορφε,
ἔλθοις εὐάντητος ἐφ' ἡμετέρῃσι θυηλαῖς.
Φώτιος, Λεξικό
Μομβρώ: ἡ μορμώ· καὶ τὸ φόβητρον.
Μέγα Ετυμολογικό
Αἴνιγμα, παρὰ τὴν Μορμώ· ἔστι
δὲ ὄνομα γυναικός· μεταφορικῶς ἐκ ταύτης τὰ πρὸς
κατάπληξιν τυπωθέντα προσωπεῖα ἐκάλουν μορμολυκεῖα.
Πηγη
Η εφαρμογη μας για το κινητο σου
Κατέβασε και εσύ την εφαρμογή μας για το κινητό σου "Ancient Greece Reloaded"