Χρονος (Αιων) - ΠΡΩΤΟΓΕΝΝΟΙ
Ο Ιδιος ο Χρονος
Στην ελληνική μυθολογία ο Χρόνος ήταν μία ασώματη αρχέγονη θεότητα που προσωποποιούσε την έννοια του χρόνου. Παρότι ασώματος, παριστανόταν ωστόσο και ως τέρας με σώμα φιδιού και τρία κεφάλια: ανθρώπου (άνδρα), ταύρου και λιονταριού.
Ο Χρόνος και η συνοδός του Ανάγκη (επίσης φιδίσια) περιελίσσονταν γύρω από το κοσμικό αβγό και το έσπασαν για να σχηματισθεί το «ταξινομημένο» Σύμπαν (γη - ουρανός - θάλασσα).
Εναλλακτικά, ο Χρόνος παριστάνεται σε ελληνορωμαϊκά ψηφιδωτά ως ένας άνδρας που περιστρέφει τον τροχό του Ζωδιακού. Αυτή η μορφή αποκαλείται συχνά «Αιών», μία εναλλακτική ονομασία του θεού Χρόνου.
Επίσης, με το όνομα Χρόνος είναι γνωστό το ένα από τα τέσσερα άλογα που έσερναν το άρμα του θεού Ηλίου κατά το ημερήσιο ταξίδι του ανά τους ουρανούς.
Ο Χρόνος προσωποποιούσε και έτσι την αφηρημένη έννοια του χρόνου, που αποδινόταν με το πέρασμα των ημερών.
Αμφότερες οι προσωποποιήσεις αυτές διαφέρουν από την κατά πολύ μεταγενέστερη προσωποποίηση του χρόνου στο πρόσωπο του θεού Κρόνου.
[1]
Βιβλιογραφια
Ορφέας - Αργοναυτικά 12 ff
Ορφικοί Ύµνοι προς Ηρακλή
Πίνδαρος, Ολύμπια I 2. 17 ff
Πίνδαρος, Ολυμπιόνικοι 10. 50 ff
Πίνδαρος, Παιάνες 2
Πίνδαρος, Νεμεόνικοι 4. 41 ff
Αισχύλος, Προμηθέας Δεσμώτης 981 ff
Αισχύλος, Αγαμέμνων 983
Αισχύλος, Χοηφόροι 963 ff
Απολλώνιος ο Ρόδιος, Αργοναυτικά, 4. 673 ff
Νόννος, Διονυσιακά
4. 421 ff, 6. 371 ff, 7. 7 ff, 12. 15 ff, 24.261 ff, 36. 420 ff, 38. 10 ff, 38. 90 ff, 38. 235 ff, 41. 82 ff, 41. 142 ff, 41. 155 ff
[1] Emmy Patsi-Garin: Επίτομο λεξικό Ελληνικής Μυθολογίας, εκδ. οίκος «Χάρη Πάτση», Αθήνα 1969, σελ. 705
