Λελαντος
Ο Τιτανας θεος του αερα και του κυνηγιου
Ο Λέλαντος ήταν γιος του Κοίου και της Φοίβης και αδερφός της Λητώς και της Αστερίας.
Σύζυγος του Λέλαντου ήταν η Περίβοια από τη Φρυγία και μαζί αποκτήσαν μία κόρη, την Αύρα.
Το όνομα του σημαίνει «κάτι που περνάει απαρατήρητο». Συνεπώς ήταν ο Τιτάνας θεός του αέρα, του αόρατου, του κυνηγιού και της ικανότητας να μένει κανείς απαρατήρητος κατά την παρακολούθηση του θηράματος.
Παρόλο που ο Λέλαντος δεν εντοπίζεται εύκολα σε κάποιο μύθο, θεωρούνταν το αρσενικό αντίστοιχο της Λητώς.
Ο Λέλαντος αποκαλούνταν και Λέλαντους.
[1]
Αύρα του Λελάντου
Η Αύρα ήταν κόρη της Περίβοιας από τη Φρυγία και του Τιτάνα Λέλαντα. Ανήκε στον κύκλο της Άρτεμης και μοιραζόταν με τις συντρόφισσές της την εμπειρία του κυνηγιού. Την ερωτεύτηκε ο Διόνυσος, εκείνη όμως, πιο ανάλαφρη, και ορκισμένη παρθένα, είχε το πλεονέκτημα να τρέχει σαν τον άνεμο και να του ξεφεύγει, μέχρι που η Αφροδίτη την έκαμε, ύστερα από παράκληση του ίδιου του Διόνυσου, να χάσει τα λογικά της και να του παραδοθεί.
Κατά άλλους, τον έρωτα στον Διόνυσο τον ενέβαλε η Νέμεση, τη βοήθεια της οποίας ζήτησε η Άρτεμη για να εκδικηθεί τη Νύμφη που για κάποιο λόγο την είχε εξοργίσει, και ότι η ένωση του Διόνυσου με την κόρη έγινε όσο η κόρη κοιμόταν στο δάσος. Από την ένωσή τους προέκυψαν δίδυμα, τα οποία όμως η ίδια η μάνα τα κομμάτιασε μέσα στην τρέλα της. Κατά άλλους, κομμάτιασε μόνο το ένα, ενώ το άλλο το έσωσε η Άρτεμη και το παρέδωσε στον Διόνυσο. Όπως και να έχει, η Αύρα, όταν συνήρθε και κατάλαβε τι είχε κάνει, έπεσε στον ποταμό Σαγγάριο, για να πεθάνει. Ο Δίας τη μεταμόρφωσε σε πηγή.
Η Αύρα κοσμεί τη μια πλευρά ενός από τους αμφίπλευρους ανάγλυφους πεσσούς στη λεγόμενη στοά των Ειδώλων ή των Μαγεμένων (ή των Incantadas, στη σεφαραδίτικη γλώσσα) στη Θεσσαλονίκη (2ος αι. μ.Χ.).
[2]
Άλλη παραλλαγή του μύθου, περί της Αύρας, την παρουσιάζει ως να έχει εξοργίσει την Άρτεμη, διότι δεν διαφύλαξε την παρθενία της με συνέπεια να υποστεί στη συνέχεια δίωξη από εκείνη από τον Πόντο μέχρι πάνω από το όρος της Κυζίκου όπου εκεί γέννησε τον καρπό του έρωτά της τα "Δίδυμα" εξ ου και το δίκορφο όρος «Δίδυμο» της περιοχής.
Σαφής είναι η σχέση του μύθου με την εξάπλωση των αρχαίων Ελλήνων στη περιοχή της τότε Ιωνίας και της ονοματοδοσίας των περιοχών.
Βιβλιογραφια
Νόννος, Διονυσιακά 48. 264 ff, 48. 442 ff
