ΠΩΣ Η ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ ΧΑΚΑΡΕΙ ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΣΟΥ ΚΑΙ ΣΕ ΕΞΟΥΣΙΑΖΕΙ (ΜΕΡΟΣ 1)!
ΠΗΓΑΙΝΕ ΑΠΕΥΘΕΙΑΣ ΣΤΙΣ ΑΚΟΛΟΥΘΕΣ ΕΝΟΤΗΤΕΣ:
ΟΙ 10 ΤΕΧΝΙΚΕΣ ΓΙΑ ΝΑ ΕΛΕΓΧΟΥΝ ΤΟ ΜΥΑΛΟ
ΠΩΣ Η ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ ΧΑΚΑΡΕΙ ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΣΟΥ
ΠΩΣ ΔΟΥΛΕΥΟΥΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙ ΟΙ ΜΗΧΑΝΕΣ ΑΝΑΖΗΤΗΣΗΣ
ΕΝ ΚΑΤΑΚΛΕΙΔΙ
ΒΙΝΤΕΟ ΠΟΥ ΣΟΥ ΔΕΙΧΝΟΥΝ ΤΟ ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΟ ΩΣ ΕΧΕΙ
ΔΙΑΒΑΣΕ ΕΠΙΣΗΣ: ΠΩΣ Η ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ ΧΑΚΑΡΕΙ ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΣΟΥ ΚΑΙ ΣΕ ΕΞΟΥΣΙΑΖΕΙ (ΜΕΡΟΣ 2)!
ΠΗΓΑΙΝΕ ΠΙΣΩ ΣΤΗΝ: "ΨΑΓΜΕΝΗ ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ"
Ο λόγος που γράφτηκε το σημερινό άρθρο είναι διότι αρκετοί αναγνώστες της ιστοσελίδας μας, επικοινώνησαν μαζί μας, θέτοντας μας ερωτήματα όσων αφορά το διαδίκτυο ή τα κοινωνικά δίκτυα και την πραγματική ισχύ που έχουν πάνω μας.
Συνεπώς αποφασίσαμε να κάνουμε μία παύση από την προηγούμενη σειρά των άρθρων μας (περί της δύναμης του σεξ, του έρωτα και της αγάπης) ώστε να απαντήσουμε στα ερωτήματά τους.
Θα σας μιλήσουμε, και θα σας περιγράψουμε, πράγματα και καταστάσεις οι οποίες πιθανότατα να σας φανούν εξωπραγματικές – όμως, ισχύουν στο ακέραιο.
Διαβάζοντας το σημερινό άρθρο, αρκετοί από εσάς, θα ξαφνιαστείτε με το παιχνίδι που παίζεται στα παρασκήνια… και πλέον θα γελάτε όταν θα ακούτε τους δήθεν «γνώστες» του αντικειμένου (ακόμα και άτομα της παρέας σας) να επιμένουν σε πράγματα τα οποία δεν έχουμε απολύτως καμία σχέση με την πραγματικότητα.
Πριν συνεχίσουμε, ας απαντήσουμε σε ένα ερώτημα:
Χακάρουν πράγματι τη νόηση μας, και το μυαλό μας, τα διάφορα κοινωνικά δίκτυα, οι μηχανές αναζήτησης και η τεχνολογία;
Με μία λέξη: ΝΑΙ !!!
Πέρα τούτου, το ζήτημα εσωκλείει πάρα πολλά δεδομένα και το φάσμα του είναι ευρύτατο. Ώστε να μπορέσει κανείς να το αναπτύξει, σε βάθος, θα χρειαστεί να γράψει ολόκληρα βιβλία…
Οπότε πως προσεγγίσαμε το θέμα;
Αυτό που προσπαθήσαμε να κάνουμε είναι να σας δώσουμε μία εικόνα των πραγμάτων καλύπτοντας, όσο το δυνατό, μία ευρεία γκάμα δεδομένων που θα σας επιτρέψει να πιάσετε την «μεγάλη εικόνα» που συνθέτει αυτό το δαιδαλώδες πάζλ.
Συνεπώς, μέσα σε 2-3 άρθρα (αρχίζοντας με το σημερινό) που θα γράψουμε για τους ψαγμένους αναγνώστες μας, θα σας δοθεί η εικόνα που παίζεται στο παρασκήνιο εν αγνοία σας.
Τέλος, για περισσότερες λεπτομέρειες, σχόλια ή ερωτήσεις μπορείτε να μπείτε στο φόρουμ μας… και εκεί να αναπτύξουμε διαφορετικού τύπου συζητήσεις.
Πάμε τώρα στο ζουμί του σημερινού μας άρθρου…
Πήγαινε: στην Αρχή της Σελίδας
ΟΙ 10 ΤΕΧΝΙΚΕΣ ΓΙΑ ΝΑ ΕΛΕΓΧΟΥΝ ΤΟ ΜΥΑΛΟ
Πριν σου παρουσιάσουμε τις 10 τεχνικές θα πρέπει να κάνουμε ορισμένες παρατηρήσεις!
Οι ημιμαθείς (από εδώ και πέρα θα τους αποκαλούμε: μπουμπάκια ) αποδίδουν τις 10 τεχνικές στον Νόαμ Τσόμσκι. Αυτή η ημιμάθεια έχει γίνει viral στο διαδίκτυο και ο κόσμος πιστεύει κάτι τέτοιο.
Ισχύει όμως;
Όχι βέβαια!
Το κείμενο λοιπόν γράφτηκε από τον Sylvain Timsit, το 2002, στον ιστότοπο: syti.net… Ο συγκεκριμένος το «παίζει» επαναστάτης και στην ουσία ακολουθεί μία αντισυμβατική προσέγγιση πραγμάτων…
Ισχύουν όμως οι 10 τεχνικές;
Ναι!
Διότι «πατάνε» σε ένα κλάδο της ψυχολογίας, γνωστός και ως «ψυχολογία της μάζας». Στην ουσία ο Sylvain Timsit, από κάπου τα συνέγραψε και τα παρουσίασε στην ιστοσελίδα του.
Το άλλο που θα προσέξεις είναι ότι οι 10 τεχνικές επικεντρώνονται στην ανθρώπινη ψυχολογία…
Γιατί όμως;
Διότι ακριβώς σε αυτόν τον τομέα παίζεται όλο το παιχνίδι… των high-tech κολοσσών! Μην ανησυχείς όμως, διότι καθώς θα διαβάζεις, και θα προχωράς στο άρθρο, θα αρχίζουν να ξεδιαλύνονται τα πράγματα.
Ποιες είναι οι 10 τεχνικές της ψυχολογίας της μάζας (λάβε υπόψη σου ότι υπάρχουν και άλλες υποδεέστερες τεχνικές);
1. Η τεχνική της διασκέδασης
Πρωταρχικό στοιχείο του κοινωνικού ελέγχου, η τεχνική της διασκέδασης συνίσταται στη στροφή της προσοχής του κοινού από τα σημαντικά προβλήματα και από τις μεταλλαγές που αποφασίστηκαν από τις πολιτικές και οικονομικές ελίτ, με ένα αδιάκοπο καταιγισμό διασκεδαστικών και ασήμαντων λεπτομερειών....
Η τεχνική της διασκέδασης είναι επίσης απαραίτητη για να αποτραπεί το κοινό από το να ενδιαφερθεί για ουσιαστικές πληροφορίες στους τομείς της επιστήμης, της οικονομίας, της Ψυχολογίας, της Νευροβιολογίας και της Κυβερνητικής. «Κρατήστε αποπροσανατολισμένη την προσοχή του κοινού, μακριά από τα αληθινά κοινωνικά προβλήματα, αιχμαλωτισμένη σε θέματα χωρίς καμιά πραγματική σημασία. Κρατήστε το κοινό απασχολημένο, απασχολημένο, απασχολημένο, χωρίς χρόνο για να σκέφτεται· να επιστρέφει κανονικά στη φάρμα με τα άλλα ζώα». Απόσπασμα από το Όπλα με σιγαστήρα για ήσυχους πολέμους.
2 . Η τεχνική της δημιουργίας προβλημάτων, και στη συνέχεια παροχής των λύσεων
Αυτή η τεχνική ονομάζεται επίσης «πρόβλημα-αντίδραση-λύση». Πρώτα δημιουργείτε ένα πρόβλημα, μια «έκτακτη κατάσταση» για την οποία μπορείτε να προβλέψετε ότι θα προκαλέσει μια συγκεκριμένη αντίδραση του κοινού, ώστε το ίδιο να ζητήσει εκείνα τα μέτρα που εύχεστε να το κάνετε να αποδεχτεί.
Για παράδειγμα: αφήστε να κλιμακωθεί η αστική βία, ή οργανώστε αιματηρές συμπλοκές, ώστε το κοινό να ζητήσει τη λήψη μέτρων ασφαλείας που θα περιορίζουν τις ελευθερίες του. Ή, ακόμη: δημιουργήστε μια οικονομική κρίση για να κάνετε το κοινό να δεχτεί ως αναγκαίο κακό τον περιορισμό των κοινωνικών δικαιωμάτων και την αποδόμηση των δημοσίων υπηρεσιών.
(βλέπε επίσης: "ΝΑ ΤΙ ΠΑΘΑΙΝΕΙ ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΜΑΣ ΟΤΑΝ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΤΟ ΧΤΥΠΑΝΕ ΜΕ ΨΕΜΑΤΑ")
3. Η τεχνική της υποβάθμισης
Για να κάνει κάποιος αποδεκτό ένα απαράδεκτο μέτρο, αρκεί να το εφαρμόσει σταδιακά κατά «φθίνουσα κλίμακα» για μια διάρκεια 10 ετών. Μ' αυτόν τον τρόπο επιβλήθηκαν ριζικά νέες κοινωνικο-οικονομικές συνθήκες (νεοφιλελευθερισμός) στις δεκαετίες του 1980 και 1990. Μαζική ανεργία, αβεβαιότητα, «ευελιξία», μετακινήσεις, μισθοί που δεν διασφαλίζουν πια ένα αξιοπρεπές εισόδημα· τόσες αλλαγές, που θα είχαν προκαλέσει επανάσταση, αν είχαν εφαρμοστεί αιφνιδίως και βίαια.
4. Η στρατηγική της αναβολής (Σαλαμοποίηση)
Ένας άλλος τρόπος για να γίνει αποδεκτή μια αντιλαϊκή απόφαση είναι να την παρουσιάσετε ως «οδυνηρή αλλά αναγκαία», αποσπώντας την συναίνεση του κοινού στο παρόν, για την εφαρμογή της στο μέλλον. Είναι πάντοτε πιο εύκολο να αποδεχτεί κάποιος αντί μιας άμεσης θυσίας μια μελλοντική. Πρώτα απ'όλα, επειδή η προσπάθεια δεν πρέπει να καταβληθεί άμεσα.
Στη συνέχεια, επειδή το κοινό έχει πάντα την τάση να ελπίζει αφελώς ότι «όλα θα πάνε καλύτερα αύριο» και ότι μπορεί, εντέλει, να αποφύγει τη θυσία που του ζήτησαν. Τέλος, μια τέτοια τεχνική αφήνει στο κοινό ένα κάποιο χρονικό διάστημα, ώστε να συνηθίσει στην ιδέα της αλλαγής, και να την αποδεχτεί μοιρολατρικά, όταν κριθεί ότι έφθασε το πλήρωμα του χρόνου για την τέλεσή της.
5 . Η στρατηγική του να απευθύνεσαι στο κοινό σαν να είναι μωρά παιδιά
Η πλειονότητα των διαφημίσεων που απευθύνονται στο ευρύ κοινό χρησιμοποιούν έναν αφηγηματικό λόγο, επιχειρήματα, πρόσωπα και έναν τόνο ιδιαιτέρως παιδικό, εξουθενωτικά παιδιάστικο, σαν να ήταν ο θεατής ένα πολύ μικρό παιδί ή σαν να ήταν διανοητικώς ανάπηρος.
Όσο μεγαλύτερη προσπάθεια καταβάλλεται να εξαπατηθεί ο θεατής, τόσο πιο παιδιάστικος τόνος υιοθετείται από τον διαφημιστή. Γιατί; «Αν [ο διαφημιστής] απευθυνθεί σε κάποιον σαν να ήταν παιδί δώδεκα ετών, τότε είναι πολύ πιθανόν να εισπράξει, εξαιτίας του έμμεσου και υπαινικτικού τόνου, μιαν απάντηση ή μιαν αντίδραση τόσο απογυμνωμένη από κριτική σκέψη, όσο η απάντηση ενός δωδεκάχρονου παιδιού».
6 . Η τεχνική του να απευθύνεστε στο συναίσθημα μάλλον παρά στη λογική
Η επίκληση στο συναίσθημα είναι μια κλασική τεχνική για να βραχυκυκλωθεί η ορθολογιστική ανάλυση, επομένως η κριτική αντίληψη των ατόμων. Επιπλέον, η χρησιμοποίηση του φάσματος των αισθημάτων επιτρέπει να ανοίξετε τη θύρα του ασυνείδητου για να εμφυτεύσετε ιδέες, επιθυμίες, φόβους, παρορμήσεις ή συμπεριφορές...
7. Η τεχνική του να κρατάτε το κοινό σε άγνοια και ανοησία
Συνίσταται στο να κάνετε το κοινό να είναι ανίκανο να αντιληφθεί τις τεχνολογίες και τις μεθοδολογίες που χρησιμοποιείτε για την υποδούλωσή του. «Η ποιότητα της εκπαίδευσης που παρέχεται στις κατώτερες κοινωνικές τάξεις πρέπει να είναι πιο φτωχή, ώστε η τάφρος της άγνοιας που χωρίζει τις κατώτερες τάξεις από τις ανώτερες τάξεις να μη γίνεται αντιληπτή από τις κατώτερες». Απόσπασμα από το «Ὀπλα με σιγαστήρα για ήσυχους πολέμους».
8. Η τεχνική του να ενθαρρύνεις το κοινό να αρέσκεται στη μετριότητα
Συνίσταται στο να παρακινείς το κοινό να βρίσκει «cool» ό,τι είναι ανόητο, φτηνιάρικο και ακαλλιέργητο.
9. Η τεχνική του να αντικαθιστάς την εξέγερση με την ενοχή
Συνίσταται στο να κάνεις ένα άτομο να πιστεύει ότι είναι το μόνο υπεύθυνο για την συμφορά του, εξαιτίας της διανοητικής ανεπάρκειάς του, της ανεπάρκειας των ικανοτήτων του ή των προσπαθειών του. Έτσι, αντί να εξεγείρεται εναντίον του οικονομικού συστήματος, απαξιώνει τον ίδιο τον εαυτό του και αυτο-ενοχοποιείται, κατάσταση που περιέχει τα σπέρματα της νευρικής κατάπτωσης, η οποία έχει μεταξύ άλλων και το αποτέλεσμα της αποχής από οποιασδήποτε δράση. Και χωρίς τη δράση, γλιτώνετε την επανάσταση!
10. Η τεχνική του να γνωρίζεις τα άτομα καλύτερα από όσο γνωρίζουν τα ίδια τον εαυτό τους
Στη διάρκεια των τελευταίων πενήντα ετών, οι κατακλυσμιαία πρόοδος της επιστήμης άνοιξε μια ολοένα και πιο βαθιά τάφρο ανάμεσα στις γνώσεις του ευρέως κοινού και στις γνώσεις που κατέχουν και χρησιμοποιούν οι ιθύνουσες ελίτ. Χάρη στη Βιολογία, τη Νευροβιολογία και την εφαρμοσμένη ψυχολογία, το «σύστημα» έφτασε σε μια εξελιγμένη γνώση του ανθρώπινου όντος, και από την άποψη της φυσιολογίας και από την άποψη της ψυχολογίας.
Το σύστημα έφτασε να γνωρίζει τον μέσο άνθρωπο καλύτερα απ' όσο γνωρίζει ο ίδιος τον εαυτό του. Αυτό σημαίνει ότι στην πλειονότητα των περιπτώσεων, το σύστημα ασκεί έναν πολύ πιο αυξημένο έλεγχο και επιβάλλεται με μια μεγαλύτερη ισχύ επάνω στα άτομα απ' όσο τα άτομα στον ίδιο τον εαυτό τους.
Σημείωση: Σε αυτή την τεχνική (όπως θα δούμε παρακάτω) ρίχνουν κυρίως το βάρος τους οι High-Tech κολοσσοί!
Πήγαινε: στην Αρχή της Σελίδας
ΠΩΣ Η ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ ΧΑΚΑΡΕΙ ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΣΟΥ
Ας ξεκινήσουμε με το πρώτο κύμα επεξηγήσεων μας όσων αφορά την τεχνολογία και την απομυθοποίηση των ψευδαισθήσεων που έχει ο κόσμος για την τεχνολογία.
Σε αυτό το σημείο θα δεις πόσο ύπουλα σε παίζουν και αυτό που εσύ αντιλαμβάνεσαι ως «αθώο» είναι στην ουσία το όχημα που σε οδηγεί (σε υποσυνείδητο επίπεδο) να κάνεις ότι σου υπαγορεύουν άλλοι!
"Είναι πιο εύκολο να εξαπατήσεις τους ανθρώπους παρά να τους πείσεις ότι έχουν εξαπατηθεί" - Mark Twain
Όταν χρησιμοποιούμε την τεχνολογία συνήθως επικεντρωνόμαστε στα «καλά» που έχει να μας προσφέρει.
Το βασικό στοιχείο στο οποίο στηρίζονται οι τεχνολογικοί κολοσσοί είναι το στοιχείο της εξαπάτησης.
Αντικατέστησε τις λέξης «τεχνολογικοί κολοσσοί» με τη λέξη «ταχυδακτυλουργός». Τι κάνουν λοιπόν οι ταχυδακτυλουργοί; Ψάχνουν για τα «τυφλά σημεία», τις γωνίες, τα τρωτά σου σημεία και τα όρια της ανθρώπινης αντίληψης (της δικής σου αντίληψης)… ώστε να βρούνε μεθόδους να επιρρεάζουν τα άτομα δίχως αυτά να το αντιλαμβάνονται.
Μόλις το πετύχουν τούτο, τότε είναι σε θέση (οι εταιρίες) να πατάνε τα κουμπιά σου και να σε παίζουν σαν πιάνο.
Και αυτό ακριβώς είναι που κάνουν οι σχεδιαστές - προγραμματιστές, είτε πρόκειται για τα νέα κινητά είτε για τις εφαρμογές που τρέχεις στο κινητό σου… Παίζουν με τις ψυχολογικές «αδυναμίες» σου (το συνειδητό σου ΚΑΙ το υποσυνείδητο σου), χρησιμοποιώντας τες εναντίον σου (!) ώστε να τραβήξουν την προσοχή σου.
Και σε αυτό το σημείο θα σου δείξουμε πως το κάνουν…
Χακάρισμα #1: Εάν Ελέγχεις το Μενού, Ελέγχεις και τις Επιλογές
Οι Δυτικές κοινωνίες «κατασκευάστηκαν» πάνω σε ιδανικά όπως η ατομική ελευθερία και η ελευθερία επιλογής. Εκατομμύρια άνθρωποι μανιωδώς μάχονται για το ιδανικό της ατομικής ελευθερίας και το δικαίωμα να κάνουμε «ελεύθερα» τις επιλογές μας… ενώ αγνοούν πως οι επιλογές αυτές χειραγωγούνται, από τη βάση τους, από menus που δεν επιλέξαμε εξ αρχής.
Και αυτό ακριβώς κάνουν οι ταχυδακτυλουργοί. Δίνουν στους ανθρώπους την ψευδαίσθηση της επιλογής ενώ, εξ αρχής, έχουν σχεδιάσει την αρχιτεκτονική του menu με τέτοιο τρόπο ώστε πάντα να κερδίζει ο ταχυδακτυλουργός!
Αυτό είναι ένα πολύ σημαντικό σημείο και καλά θα κάνεις να το κρατήσεις στο μυαλό σου!
Όταν ανοίγεις τη συσκευή σου στο αρχικό menu, λίγοι είναι αυτοί που θα αναρωτηθούν:
«Τι δεν είναι στο menu;»
«Γιατί μου δόθηκαν αυτές οι επιλογές και όχι άλλες;»
«Γνωρίζω τον απώτερο στόχο εκείνου που μου πασάρει το συγκεκριμένο menu ;»
«Υποστηρίζει το menu τον αρχικό μου στόχο ή οι επιλογές που μου δίνονται στην ουσία δεν είναι τίποτε άλλο από κάποιο είδος αντιπερισπασμού;»
Παραδείγματος χάρη:
Φαντάσου ότι είσαι μαζί με τους φίλους σου, βράδυ κάποιας Τρίτης, και ενώ έχετε μία ενδιαφέρουσα συζήτηση αποφασίζεται να συνεχίσετε την κουβέντα σε κάποιο μπαρ.
Ανοίγεις, για παράδειγμα, την εφαρμογή Yelp και ψάχνεις από μία λίστα τις προτάσεις για κοντινά μπαρ. Πολύ σύντομα, μαζί με τους φίλους σου, καταλήγετε σε μία ομάδα όπου όλων σας τα πρόσωπα είναι καρφωμένα στο κινητό σας. Ελέγχετε τις φωτογραφίες από κάθε μπαρ, συγκρίνοντας ποτά και τιμές.
Το ερώτημα που τίθεται είναι: Αυτού του είδος το menu σχετίζεται με την αρχική επιθυμία της ομάδας;
Δεν λέμε ότι τα μπαρ δεν είναι καλή επιλογή, αλλά αυτό που λέμε είναι ότι η εφαρμογή Yelp αντικατέστησε την αρχική ερώτηση της ομάδας σου («που μπορούμε να πάμε ώστε να συνεχίσουμε την κουβέντα μας») με μία διαφορετική ερώτηση («ποιο είναι το μπαρ με τις καλύτερες φωτογραφίες των κοκτέιλ τους;»)… και το πέτυχε τούτο, απλά και μόνο, με το πώς έχει η εφαρμογή διαμορφώσει το menu της.
Επιπροσθέτως, η ομάδα σου πέφτει στην παγίδα της ακόλουθης ψευδαίσθησης: ότι το menu της εφαρμογής Yelp σου δίνει μία ολοκληρωμένη λίστα (ή σετ) επιλογών. Και καθώς είστε καρφωμένοι στις οθόνες των κινητών σας, δεν βλέπετε ότι στην απέναντι πλευρά του τετραγώνου βρίσκεται ένα μικρό pop-up μαγαζάκι, με την μοναδική ατμόσφαιρα του, να σερβίρει κρέπες και καφέ, ή ποτά τέλος πάντων. Ο λόγος; Διότι απλούστατα, η εφαρμογή Yelp δεν στα εμφανίζει…
Όσο περισσότερες επιλογές μας δίνει η τεχνολογία σε κάθε τομέα της ζωής μας (πληροφορίες, events, φίλοι, dating, εργασία κτλ.) – τόσο περισσότερο υποθέτουμε ότι η τηλεφωνική μας συσκευή (δηλαδή, το κινητό μας) έχει το πιο χρήσιμο και αποτελεσματικό menu από το οποίο μπορούμε να κάνουμε τις επιλογές μας.
Είναι έτσι όμως;
Το «πιο αποτελεσματικό menu» είναι τελείως διαφορετικό από το menu με τις περισσότερες επιλογές. Αλλά όταν παραδινόμαστε τυφλά στα menu που μας δίνονται, είναι εύκολο να χάσουμε τον προσανατολισμό μας.
Το «Ποιος είναι ελεύθερος σήμερα;» μετατρέπεται στο menu με τους ανθρώπους που έχουμε έρθει σε επαφή, μέσω μηνυμάτων (ή ακόμα ποιους κάναμε ping), βάση της πιο πρόσφατης ανταλλαγής μηνυμάτων.
Το «Τι συμβαίνει στον κόσμο;» μετατρέπεται στο δεδομένο πλέον menu των news feed.
Το «Ποιος είναι ελεύθερος σήμερα να βγούμε έξω μαζί;» μετατρέπεται στο menu προσώπων στο Tinder αντί να δώσουμε βάρος σε αληθινές διαπροσωπικές σχέσεις.
Το «Θα πρέπει να απαντήσω στο email» γίνεται ένα menu που απαρτίζεται από κουμπιά, ώστε να πληκτρολογήσεις μία απάντηση, αντί να δώσουμε βάρος σε αληθινές διαπροσωπικές σχέσεις.
Όταν ξυπνάς το πρωί ένα από τα πρώτα πράγματα που κάνεις είναι να πιάσεις το κινητό σου στα χέρια σου ώστε να δεις μία λίστα από υπενθυμίσεις (ή κοινοποιήσεις ή γνωστοποιήσεις) από πράγματα «που έχεις χάσει καθώς κοιμόσουν»…
Στην ουσία καλουπώνει τον τρόπο με τον οποίο ξυπνάς και του πως θα πρέπει να λειτουργείς από το πρωί κιόλας…
Διαμορφώνοντας τα menus από τα οποία κάνουμε τις επιλογές μας, η τεχνολογία χακάρει τον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβανόμαστε τις επιλογές μας και τις αντικαθιστά με νέες (που είναι επιλογή άλλων).
A list of notifications when we wake up in the morning - how empowering is this menu of choices when we wake up? Does it reflect what we care about? (from Joe Edelman’s Empowering Design Talk)
Αλλά όσο περισσότερο προσέχουμε τις επιλογές που μας δίνονται, τόσο περισσότερο παρατηρούμε πότε δεν ευθυγραμμίζονται με τις δικές μας αληθινές ανάγκες (δηλαδή σχεδόν ποτέ).
Χακάρισμα #2: Βάλε ένα Κουλοχέρη (Slot Machine) σε Ένα Δις Τσέπες
Αν είσαι μία εφαρμογή, πως κρατάς τον κόσμο κολλημένο; Μετατρέπεις τον εαυτό σου σε ένα Κουλοχέρη (Slot Machine).
Ο μέσος άνθρωπος τσεκάρει το κινητό του 150 φορές την ημέρα.
Γιατί το κάνουμε αυτό; Κάνουμε 150 συνειδητές επιλογές τη μέρα;
Πριν συνεχίσουμε…
Ο λόγος που γίνονται όλα αυτά, η αρχιτεκτονική τους κτλ. (δηλαδή, του πως είναι δομημένες και σχεδιασμένες οι εφαρμογές στα κινητά μας) στηρίζονται στην ψυχολογία που έχει μελετηθεί πάνω στους Κουλοχέρηδες (Slot Machines) στα Καζίνο της Αμερικής… ώστε να σε κάνουν ένα junky της εφαρμογής (πχ Facebook).
Για αυτό ακριβώς το λόγο ανά τακτά χρονικά διαστήματα λαμβάνεις υπενθυμίσεις, κοινοποιήσεις ή γνωστοποιήσεις κτλ… από τις εταιρίες των εφαρμογών σου...
Σου εμφανίζουν τις κοινοποιήσεις, στην οθόνη σου, μαζί με τις κλήσεις ή τα προσωπικά μηνύματα που έχασες, κάνοντας σου να πιστεύεις ότι είναι εξίσου σημαντικά. Επίσης, παίζοντας με το κόκκινο χρώμα (το οποίο εξιτάρει το μυαλό) καθώς και με τις «επιβραβεύσεις» που σου δίνει η εφαρμογή χρησιμοποιώντας την, εξιτάρει την ντοπαμίνη σου κάθε φορά που μπαίνεις μέσα… Όλα σε μικρές «δόσεις» ώστε ποτέ σου να μην χορτάσεις… junky!
Και τα πράγματα πάνε ακόμη πιο βαθιά…
Συνεπώς, αν θέλεις να αυξήσεις τον εθισμό του χρήστη, το μόνο που έχουν να κάνουν οι tech - σχεδιαστές είναι να δημιουργήσουν μία σύνδεση, μία δράση (όπως το τράβηγμα ενός μοχλού) με μία μεταβλητή ανταμοιβή.
Δηλαδή τραβάς το μοχλό (πχ κάνεις ένα τεστ που σου προσφέρει το Facebook) και αμέσως ανταμείβεσαι για αυτό (πχ. στην προηγούμενή σου ζωή ήσουν ο Μέγας Αλέξανδρος -> κοινώς, κάνουν το μπουμπάκι ( το θύμα), σε υποσυνείδητο επίπεδο, να εξισώνει τον εαυτό του με τον Μ. Αλέξανδρο).
Ο εθισμός χτυπάει τα μέγιστα του όσο περισσότερο ο βαθμός/ρυθμός ανταμοιβής είναι μεταβλητός.
Επηρεάζει αυτό το φαινόμενο τους ανθρώπους; Ναι!
Οι Κουλοχέρηδες (Slot machines) βγάζουν περισσότερα χρήματα στην Αμερική από ότι το baseball, οι ταινίες και τα πάρκα διασκέδασης μαζί!!!
Βάση της καθηγήτριας Natasha Dow Schull, του πανεπιστημίου NYU και συγγραφέα του βιβλίου Addiction by Design: Σε αντίθεση με τα άλλα παιχνίδια τζόγου, στους Κουλοχέρηδες οι παίχτες αντιδρούν 3 με 4 φορές πιο γρήγορα.
Και σε αυτό το σημείο μας χτυπάει αμείλικτα η πραγματικότητα - ότι, δις άνθρωποι έχουν ένα κουλοχέρη στις τσέπες τους…
Σε υποσυνείδητο επίπεδο δες τι συμβαίνει στο μυαλό των ανθρώπων:
Όταν τραβάς το κινητό από την τσέπη σου, είναι σαν να ξεκινάς να παίζεις με τον Κουλοχέρη.
Όταν με το δάχτυλο σου κάνεις refresh στο email σου, παίζεις Κουλοχέρη να δεις πια νέα email έχεις.
Όταν με το δάχτυλο σου κατεβαίνεις την οθόνη του κινητού σου (swipe down) στο Instagram, σε υποσυνείδητο επίπεδο έχει το ίδιο αποτέλεσμα με το να παίζεις Κουλοχέρη, ανυπομονώντας να δεις ποια φωτογραφία θα είναι η επόμενη που θα δεις.
Όμοια και με το Facebook κτλ…
Οι εφαρμογές, και πολλές ιστοσελίδες (σε αντίθεση με του τι κάνουμε εμείς στη δική μας ιστοσελίδα) έχουν διάσπαρτες «επιβραβεύσεις» ή σημεία που σε «αναγκάζουν» να τα ανοίξεις (πχ. Notifications). Γιατί; Διότι τους συμφέρει και ενισχύει τα κέρδη τους (και όχι μόνο).
Χακάρισμα #3: Ο Φόβος του να «Χάσεις» Κάτι (το) Σημαντικό
Ένας άλλος τρόπος που οι εφαρμογές, ή διάφορες ιστοσελίδες, χακάρουν το μυαλό σου είναι να σε παροτρύνουν, ή να σε προτρέπουν, ότι υπάρχει «1% πιθανότητα να χάσεις κάτι το σημαντικό».
Πριν συνεχίσουμε:
Για παράδειγμα, δείτε το Facebook ή το Linkedin εκφράσεις-κλειδιά που χρησιμοποιούν στα Notifications τους. Τι σου λένε;
«Μην χάσεις…», ή «Δες τι έκανε ο τάδε…», ή «Πες συγχαρητήρια στον τάδε για τη νέα του θέση…», ή «Η τάδε σε έκανε tag…», ή «Έχεις καιρό να αναρτήσεις κάτι και έχεις λείψει στους φίλους σου…»
Αυτά όλα είναι τεχνικές που στηρίζονται σε ψυχολογικές μελέτες, τακτικές που σταδιακά οδηγούν σε καταστάσεις ψυχαναγκασμού (ασχέτως αν οι περισσότεροι δεν το καταλαβαίνουν ή δεν το παραδέχονται… τι να πουν, ότι είναι junkies?)…!
Ερώτημα: Άμα δεν πω συγχαρητήρια στον τάδε για τη νέα του θέση τι θα κάνει; Θα μου παρεξηγηθεί; Θα χάσω το deal του αιώνα και θα πέσουν τα καράβια μου έξω;
Επανερχόμαστε…
Αν σε πείσουν ότι «Εγώ είμαι το κανάλι (δηλαδή η εφαρμογή ή, η ιστοσελίδα) με τις σημαντικές ειδήσεις, πληροφορίες, μηνύματα, φιλίες, του να βρεις κάποιον για σεξ κτλ…» - τότε πιθανότητες είναι ότι πολύ δύσκολα θα καταφέρεις να το αποφύγεις, να διαγράψεις το λογαριασμό σου (πχ. του Facebook) κτλ … διότι μπορεί να χάσεις κάτι το σημαντικό (... και εκείνοι κερδίζουν).
Για παράδειγμα:
Το CNN που θεωρείται από τους αναλυτές (που γράφουν τα οικονομικά άρθρα για τους μεγάλους οίκους) ως ένα από τα πιο φερέγγυα κανάλια ενημέρωσης... ενώ σε πανεπιστημιακές έρευνες (από πλευράς Ρωσίας) έχει αποδειχτεί ότι το 50% από όσα παρουσιάζουν είναι είτε ψέματα είτε παραπλανητικά. Και το κανάλι τούτο είναι το πιο φερέγγυο σε σχέση με όλα τα άλλα αμερικανικά κανάλια – νομίζουμε ότι μπορείτε να φανταστείτε τι γίνεται…
Συνεπώς, πείθοντάς σε ότι είναι πολύ σημαντικοί, ώστε να τους αρνηθείς, έχει ως αποτέλεσμα:
να παραμένεις εγγεγραμμένος στα newsletters τους,
να συνεχίζεις να κρατάς (διαδικτυακές) φιλίες με άτομα που έχεις να μιλήσεις για μήνες (κάποιοι στο Facebook έχουν χιλιάδες φίλους ποιος είσαι ρε παιδί μου… ο Vin Diesel???),
να συνεχίζεις να χρησιμοποιείς σαν ναρκομανής τα social media, και πάει λέγοντας.
Αν εστιάσεις σε αυτό το φόβο θα διαπιστώσεις πως ότι και να κάνεις πάντα θα χάνεις κάτι το «σημαντικό»… πάντα!
«Μα αν με ψάξει κάποιος στο τηλέφωνο και εγώ το έχω κλειστό», θα αντιπαραβάλει ένα μπουμπάκι…
Συγνώμη ρε μεγάλε, είκοσι, με τριάντα, χρόνια πίσω πως βρίσκονταν ο κόσμος;
Τότε κλείνανε από την προηγούμενη μέρα ραντεβού και την επομένη ήταν όλοι τους εκεί. Σήμερα με τα κινητά, προσπαθούνε επί ώρες να συνεννοηθούν για ένα ραντεβού, και στο τέλος οι μισοί απουσιάζουν. Ήμαρτον…
Η ουσία είναι ότι ο άνθρωπος δεν έχει «σχεδιαστεί» ώστε να λειτουργεί έτσι (από το Θεό, τους Νεφελίμ, τους Ελοχίμ, από τα αστρόπλοια της Ανδρομέδας;;;)…
Το απίστευτο της υπόθεσης είναι πόσο απλά και γρήγορα ξυπνάμε από αυτή την ψευδαίσθηση μόλις απαλλαγούμε από αυτό το φόβο.
Πχ. απενεργοποίησε τις αναφορές που δεν χρειάζεσαι σε κάποια εφαρμογή, άσε για μία μέρα το κινητό στο σπίτι σου, πάνε μία βόλτα μέσα στη φύση, απενεργοποιώντας το κινητό σου… και θα ξαφνιαστείς πόσο γρήγορα αυτός ο φόβος θα εξανεμιστεί…
Μα πως; Αναρωτιέσαι;
Απλούστατα διότι:
Δεν μας λείπει κάτι το οποίο δεν βλέπουμε!
Βλέπεις ο φόβος αυτός (του να μη χάσεις κάτι το σημαντικό) δεν παρουσιάζεται αφού απενεργοποιήσεις το κινητό σου αλλά ΠΡΙΝ… δηλαδή στην ιδέα του ότι θα μπορούσε να συμβεί κάτι τέτοιο!
Μπορείς να διανοηθείς τι θα συνέβαινε αν οι μεγάλες tech-εταιρίες σε βοηθούσανε να απαλλαγείς από αυτό το φόβο; Η ισχύς, η δύναμη και τα φράγκα τους θα κάνανε φτερά εν ριπή οφθαλμού…
Χακάρισμα #4: Κοινωνική Αποδοχή
Λίγο πολύ όλοι μας είμαστε ευάλωτοι στην κοινωνική αποδοχή. Η ανάγκη του να ανήκεις κάπου, του να μας αποδέχονται ή να μας εκτιμούν οι φίλοι μας, γενικώς ο περίγυρος μας, είναι ένα από τα βασικά ανθρώπινα κίνητρα.
Όταν σε κάνει tag ο φίλος σου ο Πίπης… φαντάζεσαι ότι κάνει μία συνειδητή επιλογή του να σε κάνει tag. Διότι απλούστατα δεν μπορείς να φανταστείς πως μία εταιρία σαν το Facebook θα μπορούσε να οδηγήσει το φίλο σου σε μία υποσυνείδητη επιλογή.
Βλέπεις, ότι εταιρίες σαν το Facebook, το Instagram ή το SnapChat μπορούν να χειραγωγήσουν πόσο συχνά κάποια άτομα να γίνονται tag σε μία φωτογραφία (πχ. ανοίγοντας ένα παράθυρο όπου σου δίνεται η δυνατότητα να κάνεις tag τον τάδε φίλο σου με το πάτημα ενός κουμπιού και μόνο... όπως, «Κάνε tag το φίλο σου Μούτσο στη φωτογραφία»… να θυμάσαι, παίζουν με το υποσυνείδητό σου…).
Συνεπώς, όταν ο φίλος σου Πίπης σε κάνει tag σε μία φωτογραφία, κατά βάση, ανταποκρίνεται στο κάλεσμα της πρότασης που του κάνει το Facebook… δεν κάνει κάποια ανεξάρτητη και συνειδητή επιλογή.
Αλλά μέσω αυτής ακριβώς της αρχιτεκτονικής σχεδιασμού που έχει το Facebook, δηλαδή ο τρόπος που είναι σχεδιασμένες οι επιλογές που σου δίνονται, το Facebook ελέγχει τον πολλαπλασιαστή της συχνότητας στο πόσο συχνά, εκατομμύρια άνθρωποι καθημερινά, εκτίθενται στην αποδοχή από το κοινωνικό τους περίγυρο.
Το ίδιο συμβαίνει όταν αλλάζουμε τη φωτογραφία στο προφίλ μας – το Facebook γνωρίζει καλύτερα (ακόμα και από εσένα τον ίδιο) ότι είναι μία στιγμή που υποσυνείδητα αναζητάς την (κοινωνική) αποδοχή των φίλων σου («Τι να σκέφτονται άραγε οι φίλοι μου για τη νέα μου φωτογραφία;»).
Το Facebook έχει τη δυνατότητα να σε κατατάξει ψιλότερα στο news feed των φίλων σου, και όσο περισσότερο χρόνο διατηρεί αυτή τη θέση σου, τόσα περισσότερα like και σχόλια θα συγκεντρώνεις… Και κάθε φορά που κάποιος θα κάνει like ή θα σχολιάζει τη φωτογραφία σου, αμέσως θα σε τραβάει πίσω το Facebook.
Όπως προαναφέραμε, όλοι μας είμαστε λίγο ως πολύ ευάλωτοι στην κοινωνική αποδοχή αλλά οι έφηβοι είναι εντελώς «ξεβράκωτοι» πάνω σε αυτό το ζήτημα.
Για αυτό ακριβώς το λόγω είναι σημαντικό να κατανοήσεις πόσο ισχυροί είναι πράγματι οι σχεδιαστές πίσω από τέτοιου τύπου εφαρμογών.
Χακάρισμα #5: Κοινωνική Αμοιβαιότητα / Ανταπόκριση
Μου κάνεις μία χάρη – σου χρωστάω μία χάρη
Μου λες «ευχαριστώ» - Οφείλω να πω «παρακαλώ»
Μου στέλνεις ένα email – είναι αγένεια να μην σου απαντήσω
Με ακολουθείς – είναι αγένεια να μην σε ακολουθήσω επίσης (ισχύει ιδιαίτερα για τους έφηβους)
Όλοι μας λίγο πολύ είμαστε ευάλωτοι σε ζητήματα κοινωνικής αμοιβαιότητας / ανταπόκρισης (ή αν θες, στον κοινωνικό καθωσπρεπισμό). Αλλά τα κοινωνικά δίκτυα, οι tech-εταιρίες, μέσω της κοινωνικής αποδοχής, χειραγωγούν πόσο συχνά βιώνεις αυτή την εμπειρία.
Το LinkedIn, για παράδειγμα, είναι μία από τις πιο καραμπινάτες περιπτώσεις. To LinkedIn στοχεύει να δημιουργήσει όσες περισσότερες κοινωνικές εξαρτήσεις (μεταξύ των μελών - φίλων) γίνεται… διότι όσο πιο ισχυρή υποχρέωση νιώθει κάποιος, τόσο πιο συχνά θα επιστρέφει στο LinkedIn να περνάει το χρόνο του.
Όπως το Facebook, έτσι και το LinkedIn εκμεταλλεύεται μία ασύμμετρη προσέγγιση πάνω στην αντίληψη σου.
ΟΚ, θα αναρωτιέσαι, τι στο καλό σου λέμε τώρα…
Για παράδειγμα, όταν λαμβάνεις μία πρόσκληση από κάποιον να κάνεις τη σύνδεση (connect), θεωρείς ότι το άτομο σου έστειλε συνειδητά την πρόσκληση.
Λες… τι στο καλό, για το LinkedIn μιλάμε, «επαγγελματίες» είναι τα μέλη… ΟΚ, συνέχισε να φαντάζεσαι…
Διότι όπως λειτουργεί το Facebook, έτσι και το LinkedIn πρόβαλε μία λίστα με προτεινόμενες επαφές και ο άλλος υποσυνείδητα, με ένα κλικ μόνο, έστειλε το αίτημα φιλίας.
Με άλλα λόγια, το LinkedIn εκμεταλλεύεται τις υποσυνείδητες παρορμήσεις σου (του να «προσθέσεις» κάποιον στους «φίλους» σου) σπρώχνοντας τα μέλη του να νοιώθουν «υποχρεωμένοι» να ανταποκριθούν σε κάποιο “congratulate” κτλ. Και όσο χρόνο περνάς στο LinkedIn, τόσα περισσότερα βγάζει η εταιρία…
Φαντάσου για μια στιγμή, εκατομμύρια ανθρώπους, καθ’ όλη τη διάρκεια της μέρας, να τρέχουν σαν ακέφαλα κοτόπουλα, εδώ και εκεί, να συγχαίρουν ο ένας τον άλλον... και όλα αυτά είναι σχεδιασμένα επίτηδες από τις εταιρίες ώστε να κερδίζουν από την ανοησία σου.
Καλώς όρισες στα Κοινωνικά Δίκτυα.
Χακάρισμα #6: Η Απύθμενη Γαβάθα, Άπειρα Feeds, και Autoplay
Ένας άλλος τρόπος ώστε να χακάρουν το μυαλό σου είναι να συνεχίζουν να σε σπρώχνουν προς την κατανάλωση, ακόμη και αν έχεις χορτάσει πλέον.
Πως; Εύκολο. Φέρε στο μυαλό σου μία εμπειρία που ήταν οριοθετημένη και περιορισμένη και μετέτρεψε την σε μία απύθμενη ροή η οποία δεν τελειώνει.
Τι σου λέμε τώρα, έτσι;
Ο καθηγητής Brian Wansink, του πανεπιστημίου Cornell, απέδειξε σε μία έρευνα πως μπορείς να ξεγελάσεις τους ανθρώπους στο να συνεχίζουν(!!!) να τρώνε σούπα… δίνοντας τους μία «απύθμενη» γαβάθα η οποία αυτόματα ξαναγέμιζε το περιεχόμενό της. Τρώγοντας από τις λεγόμενες απύθμενες γαβάθες-κούπες, οι άνθρωποι που συμμετείχαν στο πείραμα φάγανε 73% περισσότερο από ότι οι υπόλοιποι που τρώγανε από κανονικό πιάτο και υποτίμησαν τις (παραπανίσιες) θερμίδες που πήρανε κατά 140 θερμίδες.
Οι Tech-εταιρίες αναγάγανε τις ιδέες αυτών των πειραμάτων στις εφαρμογές τους.
Πάρε για παράδειγμα το Facebook. Τα λεγόμενα News feeds είναι επίτηδες σχεδιασμένα με τέτοιο τρόπο ώστε να κάνουν auto-refill (δηλαδή, το αυτόματο γέμισμα του περιεχομένου) όσο εσύ κάνεις scrolling προς τα κάτω. Στόχος τους είναι να εξουδετερώσουν οποιοδήποτε λόγο που θα σε οδηγούσε στην εγκατάλειψη και να σε σπρώξουνε να συνεχίσεις αυτή τη διαδικασία.
Αυτός είναι και ο λόγος που τα διάφορα social media όπως το Netflix, το YouTube ή το Facebook παίζουν σχεδόν αμέσως (autoplay) το επόμενο βίντεο μετά από μία μικρή αντίστροφη μέτρηση – αντί να σε αφήσουν να κάνεις μία συνειδητή επιλογή. Το μεγαλύτερο μέρος της κίνησης τους προέρχεται από αυτό ακριβώς: Video-autoplay!!!
Πολλές φορές οι Tech-εταιρίες ισχυρίζονται ότι «εμείς απλά κάνουμε πιο εύκολα τα πράγματα ώστε οι επισκέπτες (μέλη) μας να βλέπουν το βίντεο που θέλουν να δουν»… ενώ στην πραγματικότητα αυτό που κάνουν είναι να προάγουν τα συμφέροντα της εταιρίας τους (… και εδώ που τα λέμε ποιος μπορεί να τους κατηγορήσει για αυτό, διότι όσο περισσότερο χρόνο περνάς στις ιστοσελίδες-εφαρμογές τους τόσα περισσότερα βγάζουν).
Χακάρισμα #7: Άμεση Διακοπή/Παρέμβαση vs. Delivery με «Σεβασμό»
Οι εταιρίες γνωρίζουν ότι μηνύματα τα οποία διακόπτουν τους ανθρώπους άμεσα, είναι πιο «πειστικά» στο να σε σπρώξουν να ανταποκριθείς από ότι τα μηνύματα που καταφθάνουν ασύγχρονα (όπως τα email).
Γνωρίζοντας το, εφαρμογές όπως το Facebook Messenger (ή το WhatsApp, το WeChat ή το SnapChat) έχουν σχεδιαστεί έτσι ώστε να σε διακόπτουν απότομα (με άλλα λόγια να σε πρίζουν) και να δείχνουν ένα chat box… αντί να κάνουν κάτι με ομαλό τρόπο.
Δηλαδή: του να σε διακόπτουν συνεχώς σημαίνει χρυσές δουλειές για αυτούς.
Ομοίως, είναι προς το συμφέρον τους να τονώνουν το αίσθημα του «κατ’ επείγοντος» και της κοινωνικής ανταπόκρισης (δες το νούμερο 5, πιο πάνω).
Για παράδειγμα το Facebook με το που δεις το μήνυμα, ενημερώνει αμέσως τον αποστολέα ότι εσύ διάβασες το μήνυμα του… οπότε σου αυξάνει και άλλο το αίσθημα της «υποχρέωσης» να του απαντήσεις.
Ένα παράπλευρο πρόβλημα-φαινόμενο που δημιουργείτε είναι ότι τέτοιου τύπου εφαρμογές δημιουργούν δισεκατομμύρια(!!!) διακοπές παγκοσμίως κάνοντας τον κόσμο να χάσουν κυριολεκτικά την μπάλα. Φαινόμενα όπως πτώση στις επιδόσεις στην εργασία, προβλήματα συγκέντρωσης κτλ. είναι απλά η κορυφή του παγόβουνου.
Χακάρισμα #8: Ταυτίζοντας το Λόγο/Ανάγκη σου με τους δικούς τους Λόγους/Ανάγκες
Ένας άλλος τρόπος που οι εφαρμογές σε χακάρουν είναι να ταυτίσουν τις ανάγκες σου με τις δικές τους ανάγκες (του να έχουν την προσοχή σου, το χρόνο σου, την κατανάλωσή σου κτλ)... και να τις κάνουν αδιαχώρητες…
Για παράδειγμα, ένας από τους βασικούς λόγους που πηγαίνουμε στα σουπερμάρκετ είναι ώστε να αγοράσουμε γάλα. Γνωρίζοντας το αυτό τα σουπερμάρκετ, ενώνουν την ανάγκη σου με τη δική τους ανάγκη (αύξηση τζίρου). Συνεπώς, τα τοποθετούν έτσι τα προϊόντα τους ώστε πριν φτάσεις στο γάλα να παρελάσεις από όλους τους διαδρόμους και να αγοράσεις περισσότερα από τα προϊόντα τους (λάβε και υπόψη σου ότι οι άνθρωποι, μπαίνοντας σε σουπερμάρκετ, έχουν την τάση να στρίβουν προς τα δεξιά, να κοιτάνε περισσότερο τα προϊόντα που βρίσκονται στο ύψος των ματιών τους κτλ.και το πράγμα γίνεται όλο και πιο εξεζητημένο).
Οι Tech-εταιρίες σχεδιάζουν τις εφαρμογές τους με τον ίδιο τρόπο. Για παράδειγμα, όταν θέλεις να τσεκάρεις ένα Facebook event που θα συμβεί το βράδυ, το Facebook πρώτα θα σε οδηγήσει στο news feed (αυτό που αυτοί θέλουν) και μετά στο σημείο που εσύ θέλεις να πας … Διότι ο στόχος τους είναι να καταναλώσεις όσο περισσότερο χρόνο γίνεται χρησιμοποιώντας την εφαρμογή τους.
Χακάρισμα #9: Άβολες Επιλογές
Σου λένε ότι είναι αρκετό, ή σωστό-καλό, οι εταιρίες να σου «παραχωρούν επιλογές».
«Αν δεν σου αρέσει μπορείς ανά πάσα στιγμή να χρησιμοποιήσεις κάποιο άλλο προϊόν».
«Αν δεν σου αρέσει μπορείς ανά πάσα στιγμή να διαγράψεις-ακυρώσεις την συνδρομή σου».
«Αν έχεις εθιστεί στην εφαρμογή μας μπορείς ανά πάσα στιγμή να απεγκαταστήσεις την εφαρμογή».
Οι Tech - εταιρίες προσπαθούν να σου διευκολύνουν τα πράγματα όσο γίνεται.. για τις επιλογές που αυτές θέλουν να κάνεις (με άλλα λόγια, για τις επιλογές που αυτές σε καθοδηγούν να κάνεις). Ενώ για τις επιλογές που δεν θέλουν να κάνεις, σου δυσκολεύουν τα πράγματα όσο γίνεται.
Οι ταχυδακτυλουργοί κάνουν ακριβώς το ίδιο πράγμα. Κάνει το θεατή-θύμα να επιλέξει αυτό που ο ταχυδακτυλουργός θέλει και σου δυσκολεύει την επιλογή την οποία δεν επιθυμεί να κάνεις.
Για παράδειγμα, η NYTimes.com σου «επιτρέπει» να ακυρώσεις την ψηφιακή συνδρομή σου αλλά μόλις πατήσεις το κουμπί να το κάνεις, αντί να συμβεί… σου έρχεται ένα email με πληροφορίες του πώς να ακυρώσεις τη συνδρομή-λογαριασμό σου. Και στην ουσία σου δυσκολεύει ακόμα περισσότερο το πράγμα, λέγοντας σου πως θα πρέπει να πάρεις τηλέφωνο σε έναν αριθμό και αυτό, σε συγκεκριμένες ώρες.
Χακάρισμα #10: Λάθη Προβλέψεων, Στρατηγική του «να βάζεις το πόδι στην πόρτα»
Οι εφαρμογές είναι σχεδιασμένες με τέτοιο τρόπο ώστε να εκμεταλλεύονται την αδυναμία των ανθρώπων... όσον αφορά τις συνέπειες που ακολουθούν, για όταν κάνεις απλά ένα κλικ κάπου.
Δηλαδή;
Οι άνθρωποι δεν δύναται να προβλέψουν το κόστος που έχει το πάτημα ενός κουμπιού σε συνειδητό επίπεδο (ένα πολύ καραμπινάτο παράδειγμα είναι οι τρόποι phishing που χρησιμοποιούν διάφοροι χάκερς ώστε να οδηγήσουν τα θύματά τους προς συγκεκριμένες κατευθύνσεις και αποτελέσματα).
Οι πωλητές χρησιμοποιούν την τεχνική του «να βάζουν το πόδι τους στην πόρτα» ρωτώντας μια «αθώα διαισθητική (κατά τα φαινόμενα)» ερώτηση και από εκεί το πράγμα αρχίζει να ξεφεύγει.
Για παράδειγμα: Με το που μπαίνεις στο Twitter ή στο Facebook, απλά για να δεις κάτι στα γρήγορα, αρχίζουν οι βομβαρδισμοί των προτάσεων του στυλ «δες τι νέα έχει ο φίλος σου ο Πίπης…» ή «Δες τι καινούργιο ανέβασε ο φίλος σου…» ή φτάνοντας στο σημείο να σου στέλνουν μηνύματα που να λένε «Μας έλλειψες…» κτλ.
Οι συντριπτική πλειοψηφία των εφαρμογών και ιστοσελίδων χρησιμοποιούν αυτό το κόλπο.
Για να το καταλάβεις ακόμη καλύτερα!
Διαβάζοντας το άρθρο μας, σημαίνει ότι βρίσκεσαι στην ιστοσελίδα μας. Πήγαινε πάνω-κάτω, μπες σε κάποιες άλλες ενότητες στα γρήγορα και έλα πάλι πίσω. Αυτό που θα παρατηρήσεις είναι ότι η ιστοσελίδα μας είναι δομημένη με τέτοιο τρόπο ώστε να σέβεται τους επισκέπτες μας, μα πάνω από όλα να μην σου «ζαλίζει τον έρωτα». Τώρα, άνοιξε ένα καινούργιο παράθυρο και μπες στο Facebook… δες τις αντιφάσεις και… καλή σου τύχη εκεί πέρα!
Πήγαινε: στην Αρχή της Σελίδας
ΠΩΣ ΔΟΥΛΕΥΟΥΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙ ΟΙ ΜΗΧΑΝΕΣ ΑΝΑΖΗΤΗΣΗΣ
Όλοι μας χρησιμοποιούμε σε καθημερινή βάση τις μηχανές αναζήτησης (πχ. Google, Mozila, Duck Duck Go κτλ.) ώστε να βρούμε κάτι που αναζητάμε.
Τα συνηθισμένα μπουμπάκια θα πούνε τις κλασσικές ασυναρτησίες τους, και θα επιμένουν, ότι: χρησιμοποιούν τη λεγόμενη ΙΡ διεύθυνση μας ώστε οι μηχανές αναζήτησης να κάνουν πιο «φιλική» την αναζήτηση μας (το ΙΡ είναι μία πολύ μεγάλη κουβέντα από μόνη της και δεν είναι έτσι ακριβώς τα πράγματα).
Και κάποιος που είναι μέσα στο χώρο, ακούγοντας τους, απλά σκέφτεται πόσο άσχετοι είναι (για να μην πούμε τίποτε πιο χοντρό).
Λοιπόν, αγαπητοί μας αναγνώστες καλό είναι να γνωρίζεται ότι όλες οι μηχανές αναζήτησης (με πρώτη και καλύτερη την Google), καθώς και τα προχωρημένα κοινωνικά δίκτυα κτλ., χρησιμοποιούν πάνω από 57 σημεία «τριγωνισμού» για να σε διαβάζουν και να σε παρακολουθούν!
Όπως: ποιον και τι υπολογιστή χρησιμοποιείς, ποιο browser χρησιμοποιείς εκείνη τη στιγμή, που κάθεσαι (σωστά διαβάζεις!), σε ποια σημεία της οθόνης συνηθίζεις να κλικάρεις το ποντικάκι σου, που συνηθίζουν να στρέφονται τα μάτια σου στην οθόνη του υπολογιστή σου, πια πλήκτρα συνηθίζεις να πατάς πιο συχνά… και πάει λέγοντας.
Στα κινητά βέβαια είναι πιο τραγικά τα πράγματα.
Και αν λάβεις υπόψη σου όλο το φάσμα παρακολούθησης που χρησιμοποιεί η Google τότε ο παραπάνω αριθμός των 57 σημείων (ή αλλιώς σημάτων) εκτινάσσεται στο 200 !!!
Για αυτό ακριβώς το λόγο (υποθέτοντας ότι κάνετε την ίδια ακριβώς αναζήτηση) άλλα αποτελέσματα θα λάβεις εσύ στην αναζήτησή σου, άλλα η σύζυγος σου και άλλα ο αδερφός σου.
Να σου φέρουμε ένα παράδειγμα ώστε να το καταλάβεις ακόμη καλύτερα.
Φαντάσου ότι είσαι σε μία ιστοσελίδα (πχ. Facebook) και μιλάς-σχολιάζεις πάνω σε πολιτικά ζητήματα από το λογαριασμό σου.
Αρχικά η ιστοσελίδα θα σου εμφανίζει αναρτήσεις από σχολιαστές όλων των πολιτικών παρατάξεων.
Ας πούμε τώρα ότι σε ένα άλλο παράθυρο, άσχετο με το Facebook, εσύ αναζητάς στη Google (για κάποιο χρονικό διάστημα) να βρεις αναρτήσεις που έχουν σχέση, για παράδειγμα, με το κόμμα Χ συγκεκριμένα.
Όσο θα περνάει ο καιρός, και εσύ θα συνεχίζεις τούτο το μοτίβο, θα συμβεί κάτι που σπάνια το παρατηρεί ο κόσμος…
Τόσο στο Facebook όσο και στο Google τα αποτελέσματα που θα λαμβάνεις θα επικεντρώνονται γύρω από σχόλια που αφορούν το κόμμα Χ ενώ τα άλλα, των λοιπών κομμάτων, θα «εξαφανιστούν»!
Ομοίως στο Facebook: από ορισμένους φίλους λαμβάνεις νέα τους πολύ συχνά ενώ ορισμένων άλλων τα νέα τους «θάβονται»…
Δηλαδή τι κάνει το Facebook από μόνο του δίχως να σε ρωτάει;
«Θάβει» τους φίλους σου, με τους οποίους έχεις αραιώσει κάπως…
Όμοια παίζουν και με τις διαφημίσεις και τις εταιρίες… Σου σκάνε στη μούρη σου αυτό με το οποίο εσύ ασχολείσαι κυρίως και σου κρύβουν τα υπόλοιπα…
Κοινώς σε εγκλωβίζουν μέσα σε μία online εικονική φούσκα!
Για τα χρήματα τα κάνουν όλα, θα πει κάποιος…
ΌΧΙ!
Τα χρήματα είναι ένα παράπλευρο προϊόν (by-product) που τους βγήκε και… ΟΚ, γιατί όχι, βγάζουν και αρκετά εξτρά φράγκα πάνω σε όλο το θέμα.
Ο πραγματικός (απώτερος) σκοπός τους είναι η λεγόμενη περισυλλογή δεδομένων (στην γλώσσα τους λέγεται: data-mining)… και εδώ υπάρχει πολύ βάθος!
Να θυμάσαι όμως και κάτι πολύ σημαντικό:
Tα αποτελέσματα στις μηχανές αναζήτησης ή τα news feed/ notifications στο Facebook, Twitter, Youtube, Instagram κτλ., που βλέπεις, δεν είναι αυτό που πραγματικά αναζητάς αλλά το ΠΑΡΕΛΘΟΝ ΣΟΥ!
Μας έχασες;!
ΟΚ… ας το πάρουμε διαφορετικά….
Με το που κάνεις την εμφάνισή σου στο διαδίκτυο (ας πούμε στην ηλικία των 7, και ας είναι από το κινητό του πατέρα σου) δημιουργείς ένα «ιστορικό» το οποίο θα σε ακολουθεί για το υπόλοιπο της ζωής σου και δεν σβήνει ποτέ!
Οι λεγόμενοι «κόμβοι» (έτσι αποκαλούνται) που σχηματίζονται δημιουργούν το ιστορικό σου και οι μηχανές αναζήτησης προσαρμόζονται πάνω σε αυτό δημιουργώντας ένα πλέγμα γύρω σου… Αυτό το πλέγμα είναι που σου εμφανίζει τα αποτελέσματα, βάση του ιστορικού σου, και απομονώνει όλα τα υπόλοιπα.
Δηλαδή είναι αποτελέσματα τα οποία στηρίζονται καθαρά στο παρελθόν σου.
Με άλλα λόγια, εσύ βλέπεις το παρελθόν σου και όχι αυτό που πράγματι αναζητάς στο παρόν… για να μην μιλήσουμε για το μέλλον σου!
Το έπιασες τώρα;!
Πήγαινε: στην Αρχή της Σελίδας
ΕΝ ΚΑΤΑΚΛΕΙΔΙ
Σε αυτό το σημείο θα βάλουμε μία άνω τελεία μιας και το σημερινό άρθρο αρχίζει να αποκτά επικές διαστάσεις.
Στο δεύτερο μέρος, που θα είναι και η συνέχεια, θα μιλήσουμε για:
Το σκοτεινό διαδίκτυο (που είναι και το πραγματικό διαδίκτυο) καθώς και θα σας δώσουμε και μία εικόνα του πως λειτουργεί… μιας και εκεί ισχύουν άλλοι κανόνες.
Θα μιλήσουμε για ορισμένα πράγματα που θα πρέπει να γνωρίζεται όσον αφορά το διαδίκτυο, την ΙΡ διεύθυνση σας κτλ.
Θα μιλήσουμε για hacking και πόσο εύκολο τελικά μπορεί να γίνει (φορέστε όλοι σας τα μαύρα καπέλα σας και να είστε έτοιμοι μουαχαχαχα).
Θα μιλήσουμε για τον πόλεμο των μηχανών αναζήτησης, των κοινωνικών δικτύων και τα πολιτικά παιχνίδια που παίζονται.
Και τέλος, θα σας δείξουμε γιατί η περισυλλογή δεδομένων (data-mining) είναι το ιερό δισκοπότηρο και ο απώτερος σκοπός όλων τους.
Τρία πράγματα ακόμα πριν κλείσουμε το σημερινό άρθρο μας:
1. Λίγο ποιο κάτω παραθέσαμε 4 βίντεο που θα σας δώσουν μία πρώτη εικόνα του τι πράγματι συμβαίνει στο παρασκήνιο του mainstream διαδικτύου. Δείτε τα διότι αξίζουν το χρόνο σας… βέβαια είναι στα αγγλικά. Αν δεν γνωρίζεται αγγλικά καθίστε με κάποιον που ξέρει, διότι η άγνοια δεν είναι ευλογία πλέον!
2. Στηρίξτε την προσπάθεια μας και διαδώστε την ιστοσελίδα μας…
3. Αν θέλετε να αναδημοσιεύσετε το άρθρο μας (ή τα άρθρα μας) μπορείτε να το κάνετε ελεύθερα αλλά τηρώντας τον παρακάτω κανόνα:
Στην αναδημοσίευσή σας θα αναγράφεται τα παρακάτω και όχι λέξεις όπως: πηγή ή αλιευτικέ από…
Ιστοσελίδα: Ancient Greece Reloaded
Link: www.ancientgreecereloaded.com
Συγγραφείς: nikvas και η Ομάδα του Ancient Greece Reloaded
Ημερομηνία: (η ημερομηνία που τραβήξατε το άρθρο)
Πήγαινε: στην Αρχή της Σελίδας
ΒΙΝΤΕΟ ΠΟΥ ΣΟΥ ΔΕΙΧΝΟΥΝ ΤΟ ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΟ ΩΣ ΕΧΕΙ
Σε αυτό το σημείο σου δίνεται η δυνατότητα να παρακολουθήσεις 4 βίντεο, ειδικών του χώρου, που θα σου επιτρέψει να πάρεις μία πρώτη γεύση του τι ακριβώς παίζεται στο παρασκήνιο αλλά και πόσο προχωρημένα είναι τα πράγματα.
Πήγαινε: στην Αρχή της Σελίδας
ΔΙΑΒΑΣΕ ΕΠΙΣΗΣ: ΠΩΣ Η ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ ΧΑΚΑΡΕΙ ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΣΟΥ ΚΑΙ ΣΕ ΕΞΟΥΣΙΑΖΕΙ (ΜΕΡΟΣ 2)!
Πηγες
Toch, Hans (1988). "Psychology of Crowds Revisited". Contemporary Psychology. 33 (11): 954.
Momboisse, Raymond. Riots, Revolts, and Insurrection. Springfield, Ill. Charles Thomas. 1967.
Berlonghi, Alexander E. "Understanding and planning for different spectator crowds". Safety Science. Volume 18, Number 4, February 1995, pp. 239–247
McPhail, C. (1991). The myth of the madding crowd. New York: Aldine de Gruyter.
Gordo-López, J. & Parker, I. (1999). Cyberpsychology. New York: Routledge.
Wallace, P. M. (1998). The Psychology of the Internet. Cambridge: Cambridge University Press.
Whittle, D. B. (1997). Cyberspace: The human dimension. New York: W.H. Freeman.
"Thrive Global", Tristan Harris
"THE ECONOMIST"
"NYREV", Jacob Weisberg
Η εφαρμογη μας για το κινητο σου
Κατέβασε και εσύ την εφαρμογή μας για το κινητό σου "Ancient Greece Reloaded"