Μαρινος ο Νεαπολιτης
Ο Μαρίνος ο Νεαπολίτης ήταν νεοπλατωνικός φιλόσοφος, μαθητής του Πρόκλου, τον οποίο διαδέχθηκε το 485 μΧ ως διευθυντής της Νέας Ακαδημίας και του οποίου έγραψε την βιογραφία. Στην Παλατινή Ανθολογία σώζονται δύο επιγράμματά του από τον Κύκλο του Αγαθία. Άλλα δύο έργα αποδίδονται σε Μαρίνο χωρίς ειδικότερο προσδιορισμό.
Ο Μαρίνος γεννήθηκε στην πόλη Νεάπολης, στην περιοχή της Σαμάρια (περιοχή της σημερινής Παλαιστίνης). Η οικογένεια του άνηκε σε μία θρησκευτική κοινότητα ονομαζόμενη «οι Σαμαρείτες», η οποία κοινότητα είχε το δικό της χώρο λατρείας στην πόλη στην οποία γεννήθηκε.
Στα νιάτα του ήρθε σε σύγκρουση με τους ομόθρησκούς του τους οποίους κατηγόρησε ως νεωτεριστές (προφανώς πάνω σε θρησκευτικά ζητήματα), συνεπώς ο ίδιος ακολούθησε μία πιο συντηρητική προσέγγιση.
Αργότερα (γύρω στο 460 μΧ) μετακόμισε στην Αθήνα και παρόλο που στην πόλη ζούσαν πολλοί Σαμαρείτες, ο Μαρίνος στη συνέχεια αποστασιοποιήθηκε από την πίστη τους.
Έγινε μέλος της Νεοπλατωνικής σχολής, που εκείνη την περίοδο επικεφαλής της σχολής ήταν ο διάσημος φιλόσοφος Πρόκλος.
Δεν άργησε να κερδίσει το σεβασμό των μελών της σχολής στο πρόσωπό του.
Ο Πρόκλος αφιέρωσε τα σχόλια που έκανε πάνω στο Μύθο του Ηρ ή Ηρός, περί ψυχής (μπορείς να διαβάσεις το μύθο: "εδώ") στο Μαρίνο.
Η εκτίμηση που έτρεφε ο Πρόκλος για το πρόσωπο του Μαρίνο ήταν τόσο μεγάλη που σύντομα τον συμπεριέλαβε στον κύκλο των διαδόχων του. Ο μόνος δισταγμός του Πρόκλου ήταν το γεγονός ότι ο Μαρίνος είχε κάποια θέματα με την υγεία του.
Καθώς όμως ο Πρόκλος πέθανε, το 485 μΧ, ο Μαρίνος διαδέχθηκε τον Πρόκλο στη θέση του επικεφαλή της σχολής.
Ανάμεσα στους μαθητές του Μαρίνο συγκαταλέγονταν και ο Ισίδωρος, ο Δαμάσκιος και ο Αγάπιος.
Όσον αφορούσε τη σχέση μεταξύ του Μαρίνο και του Ισίδωρου, αυτή ήταν τεταμένη διότι διαφωνούσαν πάνω σε θέματα της Πλατωνικής φιλοσοφίας. Παρόλο ταύτα, ο Μαρίνος θεωρούσε τον Ισίδωρο ως πιθανό διάδοχό του.
Ο Δαμάσκιος, παρόλο που λάμβανε μαθήματα από το Μαρίνο πάνω στη γεωμετρία και την αριθμητική, δεν τον είχε σε ιδιαίτερη εκτίμηση μιας και θεωρούσε ότι ο Μαρίνος δεν ανταποκρινόταν στα υψηλά «στάνταρ» που είχε θέση ο Πρόκλος για τη κατεύθυνση της σχολής. Επίσης, ο Δαμάσκιος θεωρούσε ότι οι ικανότητες του Μαρίνου, ως δασκάλου, δεν ανταποκρινόταν στη φήμη του.
Σύγχρονοι ερευνητές θεωρούν ότι οι αρνητικές απόψεις του Ισίδωρου και του Δαμάσκιου, που είχαν για το Μαρίνο, πήγαζαν κυρίως λόγο των φιλοσοφικών διαφορών τους.
Καθώς οι σχέσεις μεταξύ των Νεοπλατωνικών και των Χριστιανών συνεχώς και χειροτέρευαν (οι Χριστιανοί κατηγορούσαν τους Νεοπλατωνικούς ως Παγανιστές κτλ) καθώς και το γεγονός ότι οι σχέσεις μεταξύ του Μαρίνο και του Θεαγένη (πλούσιος Αθηναίος που χρηματοδοτούσε τη σχολή) βρίσκονταν πλέον σε τεταμένο σχοινί, ο Μαρίνος άρχισε να ζυγίζει προσεκτικά την κατάσταση.
Τέλος, φοβούμενος για τη ζωή του, ο Μαρίνος διέφυγε στην Επίδαυρο και ποτέ δεν επέστρεψε πίσω. Το 486 μΧ είναι η τελευταία καταγραφή που έχουμε για το Μαρίνο ενώ ο τόπος και η ημερομηνία του θανάτου του παραμένουν άγνωστες.
Πηγες
January Radicke (ed.): Felix Jacoby ' The fragments of Greek historians ' continued, Part IV A: Biography, Fasc. 7: Imperial and undated authors, Brill, Leiden 1999, pp. 268-273 ( 1083 )
Rita Masullo (ed.): Marino di Neapolis: Vita di Proclo. Testo critico introduzione, traduzione e Commentario. D' Auria Editore, Napoli 1985
Maurice Michaux: Le commentaire de Marinus aux Data d' Euclide. Louvain, 1947 ( French translation of the preface of the commentary and analysis )
Alexandre N. Oikonomides (ed.): Marinos of Neapolis: The Extant Works, or The Life of Proclus and the Commentary on the Dedomena of Euclid. Ares Publishers, Chicago 1977, (Greek text with English and French translations)
Henri Dominique Saffrey and Alain -Philippe Segonds (ed.): Marinus: Proclus ou Sur le bonheur. Les Belles Lettres, Paris 2001, ( critical edition of the Greek text with French translation and commentary )
Η εφαρμογη μας για το κινητο σου
Κατέβασε και εσύ την εφαρμογή μας για το κινητό σου "Ancient Greece Reloaded"