Πηλεας
Ο Πηλέας ήταν γιος του βασιλιά της Αίγινας, Αιακού και της Ενδηίδας, αλλά και πατέρας του μεγάλου ήρωα Αχιλλέα. Ο Πηλέας αναγκάστηκε από τον πατέρα του να εξοριστεί από την Αίγινα μαζί με τον αδερφό του Τελαμώνα, αφού τα ονόματα τους συνδέθηκαν με τη δολοφονία του αδερφού τους Φώκου. Ενώ, ο αδερφός του θα μεταβεί στο όμορο νησί της Σαλαμίνας, για να βρει καταφύγιο, ο Πηλέας προτίμησε την ενδοχώρα και κατευθύνθηκε βόρεια και συγκεκριμένα στη Φθία.
Ο Πηλέας κατέφυγε στο παλάτι του βασιλιά της Φθίας Ευρυτίωνα, γιο του Άκτορα. Ο Ευρυτίωνας τον δέχτηκε στο βασίλειο του, τον εξάγνισε και του έδωσε γυναίκα του την κόρη του Αντιγόνη, καθώς και το ένα τρίτο του βασιλείου του, το βασίλειο των Μυρμιδόνων, ως προίκα. Ο Πηλέας με την Αντιγόνη απέκτησαν την Πολυδώρα, η οποία ήταν μητέρα του Μενέσθιου, που πήρε μέρος στον Τρωικό Πόλεμο ως ο ένας από τους πέντε υπαρχηγούς των Μυρμιδόνων, όπως τους είχε ορίσει ο Αχιλλέας .
Δυστυχώς όμως, οι περιπέτειες του Πηλέα δεν τελειώνουν εδώ. Λίγο αργότερα εμφανίζεται στην πόλη της Αιτωλίας, Καλυδώνα ένας τρομερός κάπρος που προκαλούσε τεράστιες καταστροφές στους χωρικούς της ευρύτερης περιοχής. Ο κάπρος αυτός στάλθηκε από τη θεά Άρτεμη, ως τιμωρία στον βασιλιά της πόλης Οινέα, γιατί προσέφερε σε όλους τους θεούς τους καρπούς της χρονιάς, με εξαίρεση την Αρτέμη. Ως εκ τούτου, η εξουδετέρωση του κάπρου ήταν εξαιρετικά δύσκολη.
Έτσι, ο Οινέας κάλεσε πολλούς ήρωες για να τον βοηθήσουν και ανάμεσα σε αυτούς τον Πηλέα και τον πεθερό του Ευρυτίωνα. Κατά τη διάρκεια του κυνηγιού του Καλυδώνιου κάπρου ο Πηλέας σκότωσε κατά λάθος τον Ευρυτίωνα και αναγκάστηκε να εξοριστεί για δεύτερη φορά αυτήν την φορά, κατέφυγε στην Ιωλκό, όπου φιλοξενήθηκε από τον βασιλιά της περιοχής Άκαστο, καθώς και οι δύο είχαν συμμετάσχει στην Αργοναυτική εκστρατεία. Στην Ιωλκό όμως, δεν έτυχε της φιλόξενης υποδοχής που είχε τύχει στη Φθία.
Ενώ, ο Άκαστος δέχεται να τον εξαγνίσει, για δεύτερη φορά για τον φόνο του πεθερού του, η βασίλισσα της Ιωλκού Αστυδάμεια, ερωτεύεται τον Πηλέα. Ο Πηλέας δείχνοντας σεβασμό στον Άκαστο, ο οποίος τον φιλοξενούσε δεν ανταποκρίθηκε στον έρωτα της βασίλισσας. Η Αστυδάμεια όμως, δεν δέχτηκε την απόρριψη και αποφάσισε να τον εκδικηθεί.
Αρχικά, η πληγωμένη βασίλισσα έστειλε ένα γράμμα στη σύζυγο του Πηλέα Αντιγόνη, πως εκείνος την είχε ξεχάσει, αφού παντρεύτηκε την κόρη του Άκαστου. Σύμφωνα με τον Απολλόδωρο η Αντιγόνη δεν άντεξε και αυτοκτόνησε από τον καημό της, παρ’ όλα αυτά η εκδικητική μανία της βασίλισσας δεν σταμάτησε εκεί. Έπειτα, άρχισε να διαβάλλει τον Πηλέα στον σύζυγο της, Άκαστο και αφού διαστρέβλωσε τα γεγονότα και ισχυρίστηκε πως εκείνος την παρενόχλησε, ενώ, παράλληλα αποπειράθηκε να τη βιάσει προσβάλλοντας τον, αφού δεν τίμησε ούτε τον ίδιο ούτε τη φιλοξενία που του προσέφερε.
Ο Άκαστος, πιστεύοντας τη σύζυγό του θέλησε να εκδικηθεί τον Πηλέα, όμως, επειδή οι δυο άντρες ήταν συνδεδεμένοι με θρησκευτικούς δεσμούς λόγω της κάθαρσης, δεν μπορούσε να τον σκοτώσει έτσι, κατέστρωσε ένα εναλλακτικό σχέδιο εξόντωσης του. Θέλησε να εγκαταλείψει τον Πηλέα στο Πήλιο, για να τον κατασπαράξουν τα άγρια θηρία ή στο έλεος των Κενταύρων, θεωρώντας πως αυτοί θα τον σκοτώνανε, λόγω της άγριας φύσης τους.
Έτσι, προφασιζόμενος το κυνήγι άγριων ζώων ξεκίνησαν μαζί με τον Πηλέα για το Πήλιο. Εκεί, την ώρα που ο Πηλέας, έπειτα από την κούραση του κυνηγιού, κοιμόταν, ο Άκαστος του αφαίρεσε το μαχαίρι και τον εγκατέλειψε άοπλο μέσα στο δάσος. Για καλή του τύχη, ο Κένταυρος που συνάντησε ήταν ο Χείρων ο οποίος ήταν παππούς του από τη πλευρά της μητέρας του, Ενδηίδας.
Επίσης, συνάντησε και άλλους απροσδόκητους συμμάχους, τον Ιάσωνα και τους Διόσκουρους -τον Κάστορα και τον Πολυδεύκη- και με αυτούς αρωγούς, επέστρεψε στην Ιωλκό, την κυρίευσε και σκότωσε τον Άκαστο και την Αστυδάμεια, ενώ, τέλος, κάποια άλλη εκδοχή θέλει να μην πείραξε τον Άκαστο, αλλά να διαμέλισε την Αστυδάμεια, επειδή εκείνη ήταν η πρωταίτια της σκευωρίας εναντίον του.
Οι εκστρατείες του Πηλέα
Ο Πηλέας όπως και ο γιος του ο Αχιλλέας, είχε σημαντική και αξιοπρόσεκτη δράση, ενώ, ταυτίζεται με, το Ηρωϊκό Γένος ή Γένος των Ηρώων. Ο Ησίοδος, στο ποίημα του Έργα και Ημέραι είχε κατατάξει την ανθρωπότητα σε πέντε γένη, στο χρυσό, στο αργυρό, στο χάλκινο, στο ηρωικό και στο σιδηρούν. Το γένος των ηρώων είναι το μόνο γένος που δεν αντιστοιχεί σε κανένα μέταλλο, επίσης, είναι πιο λαμπρό από το γένος που διαδέχεται, δηλαδή το χάλκινο.
Σε αυτό το γένος άνηκαν οι αποκαλούμενοι ήρωες της μυθολογίας, δηλαδή οι Αργοναύτες, ο Θησέας, οι πρωταγωνιστές των Ομηρικών Επών. Αυτό το γένος των ανθρώπων, αφού πέθανε πήγαινε στα Ηλύσια Πεδία όπου βασιλεύει ο Κρόνος ή στις Νήσους των Μακάρων, όπου και θα ζούσαν για πάντα μακάριοι.
Ο Πηλέας ήταν ένας από τους ήρωες που μετείχε στην Αργοναυτική εκστρατεία με επικεφαλής τον Ιάσονα. Η Αργοναυτική Εκστρατεία ήταν το σημαντικότερο γεγονός πριν τον Τρωικό πόλεμο, αφού συμμετείχαν πολλοί ήρωες από όλο τον ελλαδικό χώρο. Κατά τη διάρκεια της εκστρατείας, σε μια στάση στο νησί της Λήμνου, ο Ιάσονας οργάνωσε αγώνες.
Ο Πηλέας του ζήτησε να ενώσει πέντε αγωνίσματα -την πάλη, τη δισκοβολία, το ακόντιο, το άλμα και τον δρόμο- δημιουργώντας το πένταθλον. Το πένταθλον που ήταν έμπνευση του Πηλέα αποτέλεσε επίσημο αγώνισμα στους αρχαίους Ολυμπιακούς αγώνες. Τα αγωνίσματα που επέλεξε ο Πηλέας, δεν ήταν τυχαία, αφού αποτελούσαν τη βάση της στρατιωτικής εκπαίδευσης των οπλιτών, ενώ είναι το άθλημα που αποτέλεσε την έμπνευση για τα σημερινά σύνθετα αθλήματα.
Ο Πηλέας αναδείχθηκε νικητής στο πένταθλον, παρ’ όλο που ερχόταν δεύτερος στα τέσσερα από τα πέντε αθλήματα (στη δισκοβολία, στο ακόντιο, στο άλμα και στον δρόμο), ήταν όμως ανίκητος στην πάλη, γεγονός που του έδωσε την πρωτιά. Βέβαια, ο Απολλόδωρος αναφέρει πως σε κάποιους άλλους αγώνες και συγκεκριμένα στους επιτάφιους αγώνες υπέρ του Πελία, νικήθηκε στην πάλη από την Αταλάντη που ήταν δεινή κυνηγός και συνοδοιπόρος του στην Αργοναυτική εκστρατεία. Τα «Άθλα επί Πελία», ήταν από τους πρώτους πανελλήνιους αγώνες που υμνήθηκαν μάλιστα από τον λυρικό ποιητή Στησίχορο.
Ο Πηλέας βρέθηκε και στο πλευρό του άλλου μεγάλου ήρωα της αρχαιότητας, του Ηρακλή. Ο Πηλέας ακολούθησε τον μεγάλο ήρωα στον ένατο άθλο του, που αφορούσε την απόσπαση της ζώνης της Ιππολύτης, βασίλισσας των Αμαζόνων. Η συγκεκριμένη ζώνη ήταν δώρο του θεού του πολέμου, Άρη και αποτελούσε το έμβλημα εξουσίας του λαού των Αμαζόνων.
Ενώ, αρχικά, η βασίλισσα φάνηκε πρόθυμη να παραχωρήσει στην αποστολή τη ζώνη, η Ήρα ξεσήκωσε τις υπόλοιπες Αμαζόνες κατά του Ηρακλή και των συντρόφων του με αποτέλεσμα να ακολουθήσει μια αιματηρή μάχη. Παρά την αντίσταση των Αμαζόνων ο Ηρακλής και οι σύντροφοι του κατάφεραν να αποσπάσουν τη ζώνη και να την να παραδώσουν στον Ευρυσθέα.
Σύμφωνα με τον Απολλόδωρο τον Αθηναίο, πριν την επιστροφή στις Μυκήνες, ο Πηλέας με τον Ηρακλή και τους υπόλοιπους ήρωες βρέθηκαν στην Τροία και εκεί βρήκαν μια κοπέλα δεμένη σε ένα βράχο. Η όμορφη κοπέλα ήταν η πριγκίπισσα Ησιόνη, κόρη του βασιλιά της Τροίας Λαομέδοντα. Δυστυχώς η πριγκίπισσα ήταν δεμένη εκεί, περιμένοντας ένα θαλάσσιο τέρας, να την κατασπαράξει.
Ο Ποσειδώνας, μαζί με τον Απόλλωνα και τον πατέρα του Πηλέα, τον Αιακό, όταν τελείωσε το χτίσιμο των τειχών της πόλης της Τροίας, περίμεναν την ανταμοιβή τους. Ο βασιλιάς Λαομέδοντας αθέτησε την υπόσχεση του και αρνήθηκε να δώσει αυτά που είχαν συμφωνήσει. Τότε, οι δύο θεοί οργίστηκαν και ο Απόλλωνας έστειλε επιδημία πανώλης στην πόλη ενώ, ο Ποσειδώνας ένα θαλάσσιο τέρας το οποίο καταβρόχθιζε τους περαστικούς.
Οι Τρώες τότε στράφηκαν σε ένα μαντείο, το οποίο έδωσε ως χρησμό, πως για να απαλλαχθούν από το τέρας θα έπρεπε να θυσιάσουν την Ησιόνη, προσφέροντας την στο κήτος. Ο Ηρακλής υποσχέθηκε στον Λαομέδοντα ότι θα τον βοηθούσε μαζί με τους συντρόφους του να ελευθερώσει την κόρη του με αντάλλαγμα τα άλογα, τα οποία του είχε δωρίσει ο ίδιος ο Δίας.
Ο Ηρακλής, πράγματι σκότωσε το τέρας και απελευθέρωσε την Ησιόνη όμως ο Λαομέδοντας για μία ακόμη φορά δεν τήρησε την υπόσχεση του. Αυτό είχε ως άμεση απόρροια να ξεκινήσει η πολιορκία της Τροίας. Η παρουσία του Πηλέα στην εκστρατεία ήταν επιτακτική για την επιτυχία της, ως απόγονος του Αιακού. Πράγματι η εκστρατεία στέφθηκε με επιτυχία και είναι μια εκστρατεία που μνημονεύεται και στην Ιλιάδα.
Γάμος με τη Θέτιδα - το χρυσό μήλο της Έριδας
Ο Πηλέας έπειτα από έναν ταραχώδη και περιπετειώδη βίο, επέστρεψε στη Φθία και ήθελε να παντρευτεί εκ νέου και να ξαναδημιουργήσει οικογένεια. Η καινούρια του σύζυγός ήταν η Θέτιδα, με σπουδαία καταγωγή. Ήταν κόρη του Νηρέα και της Δωρίδας ενώ ήταν εγγονή του Τιτάνα Ωκεανού και της Τιτάνιδος Τιθύος.
Η Θέτιδα επιλέχτηκε από τον ίδιο τον Δία να δοθεί ως σύζυγος του Πηλέα. Αρχικά, ενώ ο Δίας ήθελε τη Θέτιδα, για δική του γυναίκα και η ίδια είχε συναινέσει, η Θέμις τον απέτρεψε. Η Θέμις, μετά και τις παραινέσεις της ζηλόφθονης Ήρας, του αποκάλυψε, την ύπαρξη μιας προφητείας.
Η προφητεία αυτή έλεγε ότι κατόπιν της ένωσης της Θέτιδας με οποιονδήποτε θεό, η Θέτις θα έφερνε στον κόσμο έναν γιο, ο οποίος θα ήταν δυνατότερος από τον πατέρα του και θα «γκρέμιζε» τον Δία από τον θρόνο του. Έτσι, φοβούμενος για την εξουσία του, ο Δίας, αποφάσισε να δώσει στη Θέτιδα ως σύζυγο ένα θνητό, τον Πηλέα.
Μια άλλη εκδοχή θέλει να διεκδικούν την όμορφη Θέτιδα ο Δίας και ο Ποσειδώνας. Για να απεσοβηθεί όμως η ρήξη, ανάμεσα στους δυο αδερφούς, αποφασίστηκε να μην δοθεί η Θέτιδα ως σύζυγος σε κανέναν θεό και να παντρευτεί θνητό.
Παρ’ όλο που η απόφαση ήταν ειλημμένη από τον ίδιο τον βασιλιά των θεών, η Θέτιδα ως θεά, δεν δεχόταν να πάρει θνητό σύζυγο. Ο ήρωας, έτσι, αναγκάστηκε να καταδιώκει παντού την όμορφη θεά η οποία όμως, του ξέφευγε. Χρησιμοποιώντας τις θεϊκές της δυνάμεις, άλλαζε διαρκώς μορφές και άλλοτε γινόταν φωτιά ή νερό, άλλοτε λιοντάρι, φίδι ή σουπιά.
Ο Πηλέας παρέκαμψε την άρνηση της Θέτιδας και τις δυσκολίες και δεν το έβαζε κάτω. Εξημέρωνε, με τη βοήθεια των λαβών των χεριών του, το ένα μετά το άλλο καθένα από τα θηρία και βγήκε τέλος νικητής κερδίζοντας με την επιμονή του την ωραία Νηριίδα. Βέβαια, για να μπορέσει να ανταπεξέλθει σε αυτές τις δύσκολες δοκιμασίες, αρωγός στάθηκε ο Κένταυρος Χείρωνας, που ήταν παππούς του.
Οι γάμοι του Πηλέα και της Θέτιδας, όπως ήταν φυσικό, έγιναν με μεγάλη λαμπρότητα και με την παρουσία των Ολύμπιων Θεών στο Πήλιο, το όρος που είχε πάρει το όνομα του από τον Πηλέα και συγκεκριμένα στη σπηλιά του Κενταύρου Χείρωνα. Ξέχασαν όμως, να καλέσουν την Έρι, τη θεά της φιλονικίας. Η αμέλεια αυτή ήταν η απαρχή μιας σειράς γεγονότων που οδήγησαν τελικά στον Τρωικό πόλεμο.
Στο γάμο τους η Έριδα, θυμωμένη που δεν είχε προσκληθεί, πέταξε αόρατη το χρυσό μήλο, έχοντας χαράξει την επιγραφή «τῇ καλλίστῃ», δηλαδή στην ομορφότερη το οποίο έμεινε γνωστό ως «μήλον της Έριδος». Αμέσως η Ήρα, η Αφροδίτη και η Αθηνά άρχισαν να φιλονικούν και να διεκδικούν το μήλο και κατ’ επέκταση τον τίτλο της ομορφότερης θεάς.
Επειδή, δεν υπήρχε κάποιο αποτέλεσμα απευθυνθήκαν στον βασιλιά των θεών, για την τελική κρίση. Ο Δίας βλέποντας το μένος των τριών θεών και τον πόθο τους να αποκτήσουν το μήλο δεν ετόλμησε να βγάλει ετυμηγορία, όπως και κανένας άλλος θεός, φοβούμενοι όλοι μην χολωθούν οι άλλες δύο θεές.
Το μόνο που έκανε ο Δίας είναι να στείλει τις τρεις θεές στον Πάρη το βασιλόπουλο της Τροίας για να αποφασίσει αυτός, σημαίνοντας την αρχή του τέλους για την Τροία.
Τα δώρα των υπόλοιπων θεών για το γάμο, ήταν κυρίως όπλα. Τα όπλα αυτά ήταν η παρακαταθήκη των γονιών του στον Αχιλλέα. Από τα δώρα που ξεχώρισαν ήταν ένα ακόντιο από ξύλο φράξου που μπορούσε να θεραπεύει τις πληγές που προκαλούσε, δώρο του Χείρωνα και δυο περίφημα άλογα, τον Βάλιο και τον Ξάνθο, γαμήλιο δώρο του Ποσειδώνα.
Τέλος, τη μουσική του λαμπρού αυτού γάμου επιμελήθηκαν ο Απόλλων, ο θεός της μουσικής, με τη λύρα του και οι Μούσες με τα τραγούδια τους, ενώ οι Μοίρες προφήτεψαν την ένδοξη τύχη του μελλοντικού τους τέκνου που θα έμενε στο διηνεκές.
Αχιλλέας
Η Θέτιδα, όταν γέννησε τον Αχιλλέα, για να τον κάνει άτρωτο, τον βύθισε μέσα στα νερά της Στύγας, που έκαναν το σώμα του άτρωτο, εκτός από τις φτέρνες που απ' αυτές τον κρατούσε. Ο Πηλέας, νομίζοντας ότι η Θέτιδα ήθελε να πνίξει το παιδί, την έδιωξε από το παλάτι του.
Παρόλα αυτά η Θέτιδα αγρυπνούσε διαρκώς για τον γιο της από τη θαλάσσια κατοικία της. Σε μια άλλη εκδοχή του μύθου, η Θέτις άλειψε το σώμα του νηπίου με αμβροσία και το έβαλε επάνω στη φωτιά, προκειμένου να καούν τα θνητά μέρη. Όταν διακόπηκε από τον τρομαγμένο πατέρα του παιδιού, εγκατέλειψε οργισμένη την εστία της.
Ο Αχιλλέας σε ηλικία περίπου δεκαπέντε ετών, πήρε μέρος στην Τρωική Εκστρατεία. Ο Πηλέας ανέθεσε στον Φοίνικα, γιο του Αμύντορα, να τον συνοδέψει στην εκστρατεία και να τον συμβουλεύει. Ο Πηλέας έκανε τάμα στον ποταμό Σπερχειό πενήντα κριάρια και τα ωραία μαλλιά του γιου του αν γύριζε ζωντανός. Οι θεοί όμως είχαν άλλα σχεδιάσει και ο Αχιλλέας σκοτώθηκε στην Τροία.
Νεοπτόλεμος βασιλιάς της Μολοσσίας
Η Θέτιδα, σαν θεά που ήταν, ήξερε τι συμφορές που ετοίμαζε η θυμωμένη Αθηνά στους Αχαιούς καθώς θα γύριζαν στις πατρίδες τους με τους στόλους τους. Συμβούλεψε λοιπόν τον εγγονό της να μη εμπιστευτεί τη θάλασσα και να γυρίσει στην πατρίδα από τη στεριά.
Πραγματικά ο Νεοπτόλεμος έμεινε δύο μέρες στην Τένεδο, μετά πέρασε απέναντι στη Θράκη και πήρε το δρόμο του γυρισμού. Ο Πηλέας, που δεν είχε δει ποτέ τον εγγονό του, τον περιμένει στη Φθία, αλλά ο Νεοπτόλεμος θέλει να εξασφαλίσει για τον εαυτό του ένα βασίλειο.
Εκστρατεύει λοιπόν στην Ήπειρο, πολεμάει με τους που κατοικούσαν βορινά του Τομάρου και όταν τους νικάει γίνεται βασιλιάς τους. Εκεί η Ανδρομάχη, η χήρα του Έκτορα που του είχε δοθεί σα λάφυρο, του γεννά ένα γιο που τον ονόμασαν Μολοσσό και .απ’ αυτόν η χώρα παίρνει το όνομα Μολοσσία
Στην Ανδρομάχη, φαίνεται ότι ο Ευριπίδης αξιοποίησε την προφητική ρήση του Έκτορα για την τύχη της γυναίκας του μετά την άλωση της Τροίας. Η άκληρη κόρη του Μενέλαου και της Ελένης, η Ερμιόνη (σύζυγος του Νεοπτόλεμου), περήφανη για τα πλούτη της αλλά και δυστυχισμένη για την ατεκνία της, κατηγόρησε την Ανδρομάχη ότι της πλάνεψε τον άνδρα και ότι με μαγικά βότανα την έκανε άτεκνη.
Με τη βοήθεια του πατέρα της Μενέλαου, συνωμότησε εναντίον της Ανδρομάχης και του γιου της, τον οποίο η άτυχη μητέρα έκρυψε για λίγο στον ναό της Θέτιδας. Τον ανακάλυψε όμως η Ερμιόνη και ήταν έτοιμη να σκοτώσει μητέρα και παιδί, που τελικά σώθηκαν με τη μεσολάβηση του Πηλέα, παππού του Νεοπτόλεμου, όχι όμως και ο ίδιος ο Νεοπτόλεμος που έπεσε θύμα της συνωμοσίας του Ορέστη, και ο οποίος έσωσε την Ερμιόνη που ήθελε να αυτοκτονήσει -την πήρε και έφυγαν.
Αθανασία
Όταν ο Πηλέας, γέρος πλέον, αντιλήφθηκε πως έφτανε η ώρα του θανάτου του… τον επισκέφτηκε η Θέτιδα και κάνοντας τον νέο πάλι, του χάρισε και την αθανασία. Μαζί πλέον, αιώνιοι, ζούνε ευτυχισμένοι στο παλάτι του Νηρέα (πατέρας της Θέτιδας) κάτω από τη θάλασσα.
Πηγες
Κερένυι Κ. , Η Μυθολογία των Ελλήνων
Κακριδής Ι. Θ. , Ελληνική Μυθολογία, εκδοτική Αθηνών
Ρισπέν Ζ. , Μεγάλη Ελληνική Μυθολογία
Η Μυθολογία, εκδόσεις Μεταίχμιο – Larouche
Ιστορία του Ελληνικού Έθνους, εκδοτική Αθηνών
Ιστορία των Ελλήνων, εκδόσεις Δομή
Pseudo-Apollodorus, Bibliotheke I, ix, 16 and III, ix,2 and xii, 6- xiii,7; Epitome vi, 13.
Apollonius Rhodius, Argonautica IV,805- 879
Ovid, Metamorphoses VIII, 299-381.
Homer, Iliad XVIII, 78-87;
Catullus, Poem 64
Euripides, Andromache.
Homer, Odyssey: during the conversation between Odysseus and the dead Achilles.
Pausanias 2.29.10.
Pausanias, 2.29.4.
Apollonius, Argonautica, I. 93,
Apollonius of Rhodes, Argonautica I.90-93, in Peter Green's translation (2007:45).
Aristophanes, The Clouds, 1063-1067.
Ovid, Metamorphoses, XI 219-74.
Photius, Bibliotheca excerpts - GR
Photius, Bibliotheca excerpts, 190.46 - EN
Pausanias, 2.29.6-7
Scholia on Euripides, Troades 1123-2
"Art Views", Ευαγγελία Δημοπούλου
Η εφαρμογη μας για το κινητο σου
Κατέβασε και εσύ την εφαρμογή μας για το κινητό σου "Ancient Greece Reloaded"