Αρχαιολογικο Μουσειο Ερετριας
Ιστορικο
Το Αρχαιολογικό Μουσείο Ερέτριας, όπως εμφανίζεται σήμερα, αποτελεί το τελευταίο από μια σειρά μουσείων και συλλογών της Εύβοιας που οργανώθηκαν κατά τα έτη 1983-1991 με την ευθύνη της τότε Εφόρου κ. Ε. Σαπουνά-Σακελλαράκη. Το πρώτο κτίριο του Μουσείου κτίστηκε το 1961, για να στεγάσει ευρήματα της ευρύτερης περιοχής, τα οποία ήταν συγκεντρωμένα σε μικρή αποθήκη στην πόλη της Ερέτριας. Τα κυριότερα ευρήματα από την Ερέτρια, τα γλυπτά του ναού του Δαφνηφόρου Απόλλωνα, είχαν εκτεθεί στο Αρχαιολογικό Μουσείο Χαλκίδας, ενώ άλλα αντικείμενα είχαν μεταφερθεί στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο στην Αθήνα. Τέλος, πολλά και σημαντικά ευρήματα της περιοχής βρίσκονται σε ξένα μουσεία. Τα εγκαίνια του Μουσείου Ερέτριας έγιναν το 1991.
Στην πρωταρχική του φάση το Μουσείο διέθετε μια μικρή αίθουσα ως εκθεσιακό χώρο, έναν προθάλαμο, μια αποθήκη και ένα προαύλιο, το οποίο διαμορφώθηκε κατάλληλα το 1969 για να εκτεθούν εκεί οι επιγραφές. Η οργάνωση της πρώτης έκθεσης είχε καθαρά χρονολογικό χαρακτήρα, όπου μέσα σε προθήκες είχαν τοποθετηθεί τα διάφορα αντικείμενα. Η σημερινή οργάνωση της έκθεσης χρηματοδοτήθηκε ολοκληρωτικά από την Ελβετική Αρχαιολογική Σχολή, η οποία διέθεσε ανάλογο καλλιτεχνικό και επιστημονικό προσωπικό, και έγινε σε συνεργασία με την Ελληνική Αρχαιολογική Υπηρεσία. Θεωρήθηκε απαραίτητη η ύπαρξη εποπτικού υλικού, το οποίο θα έδινε με σαφήνεια και εύληπτα μια όσο γίνεται περισσότερο ολοκληρωμένη εικόνα για το ρόλο της αρχαίας Ερέτριας και της ευρύτερης περιοχής της στην ιστορία του νησιού. Μέσα στις προθήκες, αλλά και σε ειδικούς χώρους τοποθετήθηκαν ενημερωτικοί πίνακες και σχέδια, ενώ στο κέντρο της πρώτης αίθουσας έχει τοποθετηθεί περιληπτικά η ιστορία της Ερέτριας.
Οι ανάγκες που δημιουργήθηκαν από τη συνεχή ανασκαφική δράση στην περιοχή της Ερέτριας από την ΙΑ΄ Εφορεία Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων (Αμάρυνθος) και από την Ελβετική Αρχαιολογική Σχολή (Ερέτρια) και Βρετανική Σχολή (Λευκαντί) επέβαλαν την επέκταση του μουσείου. Δημιουργήθηκε ακόμη μια μεγάλη αίθουσα, όπου τοποθετήθηκαν τα γλυπτά του ναού του Δαφνηφόρου Απόλλωνα, καθώς θεωρήθηκε απαραίτητο να εκτεθούν σε άμεση γειτνίαση με τον χώρο εύρεσής τους, αλλά και διάφορα άλλα ευρήματα. Τα γλυπτά του ναού μεταφέρθηκαν στο Μουσείο Ερέτριας το 1990 και πλέον παρουσιάζεται στον επισκέπτη μια ικανοποιητική εικόνα της Ερέτριας μέσα από το χώρο και τα ευρήματά του.
Περιγραφη
Τα σημαντικότερα εκθέματα του Μουσείου είναι:
Πήλινο αλάβαστρο της ύστερης μυκηναϊκής περιόδου (1200-1000 π.Χ.) από το Λευκαντί. Φέρει παράσταση γρύπα, ζαρκαδιού και ελαφιού.
Ο πήλινος "Κένταυρος του Λευκαντίου" (950-900 π.Χ.). Το πήλινο πρωτογεωμετρικό ειδώλιο βρέθηκε σπασμένο και μοιρασμένο σε δύο τάφους του Λευκαντίου. Αποτελεί την πρωιμότερη γνωστή παράσταση στην ελληνική τέχνη του μυθικού όντος που ήταν μισός άνθρωπος και μισός άλογο.
Περιδέραιο από φαγεντιανή με χάντρες που παριστάνουν την ΄Ισιδα και τον Ώρο (1050-900 π.Χ.). Σημαντικό δείγμα μικροτεχνίας, το περιδέραιο βρέθηκε στο νεκροταφείο του Λευκαντίου μαζί με άλλα πολύτιμα αντικείμενα εισηγμένα από την Κύπρο και τη Φοινίκη, ευρήματα που επιβεβαιώνουν την ύπαρξη επαφών και σχέσεων της Ερέτριας με τις δύο αυτές περιοχές κατά τους πρώιμους ιστορικούς χρόνους.
Ταφικός αμφορέας (800-700 π.Χ.). Είχε χρησιμοποιηθεί για την ταφή ενός παιδιού, τα οστά του οποίου βρέθηκαν αποτεφρωμένα στο εσωτερικό του αγγείου. Το αγγείο αποτελεί χαρακτηριστικό δείγμα του τοπικού ευβοϊκού εργαστηρίου κεραμικής.
Μελανόμορφος ταφικός αμφορέας (560 π.Χ.) από την παράκτια νεκρόπολη της Ερέτριας. Στη μία όψη του εικονίζεται πάλη του Ηρακλή με κενταύρους και στην άλλη η "Πότνια Θηρών", η μινωική θεότητα, δαμάστρια των άγριων ζώων, που θεωρείται ως προδρομική μορφή της θεάς Άρτεμης.
Το γλυπτό σύμπλεγμα Θησέα και Αντιόπης από το αέτωμα του ναού του Δαφνηφόρου Απόλλωνα (510-500 π.Χ.). Από τα σημαντικότερα δείγματα της υστεροαρχαϊκής εποχής απεικονίζει την αρπαγή της βασίλισσας των Αμαζόνων, Αντιόπης, από το βασιλιά της Αθήνας, Θησέα. Η παράσταση συμπληρωνόταν από την κεντρική μορφή της Αθηνάς και από άλλες μαχόμενες Αμαζόνες. Ο γλυπτός διάκοσμος του ναού θεωρείται έργο του Αθηναίου γλύπτη Αντήνορα, στον οποίο επίσης αποδίδεται ένα από τα πλέον γνωστά αγάλματα κορών στο Μουσείο της Ακρόπολης, η "Κόρη του Αντήνορα".
Παναθηναϊκός αμφορέας (363-62 π.Χ.) από ιδιωτική οικία της αρχαίας Ερέτριας. Οι παναθηναϊκοί αμφορείς, γεμάτοι λάδι, προσφέρονταν ως έπαθλα στους νικητές των Παναθηναίων. Φέρουν τυποποιημένες παραστάσεις, με την πάνοπλη θεά Αθηνά να εικονίζεται στη μία όψη τους, ενώ στην άλλη εικονίζεται το αγώνισμα - στο συγκεκριμένο αγγείο το αγώνισμα της πάλης - στο οποίο νίκησε ο τροπαιούχος αθλητής.
Πήλινο γοργόνειο (κεφαλή της μυθικής μέδουσας Γοργούς) (380-323 π.Χ.), τμήμα του αρχιτεκτονικού διακόσμου της λεγόμενης "Οικίας με τα ψηφιδωτά" της Ερέτριας. Τέτοιου είδους ευρήματα αποτελούν μια έμμεση, σημαντική ωστόσο μαρτυρία για την οικονομική ευμάρεια των κατοίκων της υστεροκλασικής Ερέτριας.
Μελανόμορφο επίνητρο με σκηνή συμποσίου (τέλος 6ου αι. π.Χ.) από την Αμάρυνθο. Το επίνητρο ήταν ένα ιδιότυπο σκεύος, που χρησιμοποιούσαν οι γυναίκες για το ξάσιμο του μαλλιού, τοποθετώντας το επάνω στο γόνατό τους.
Πληροφοριες και Επικοινωνια:
Τ.Κ. 34008, Ερέτρια (Νομός Εύβοιας)
Τηλέφωνο: +30 22290 62206
email: [email protected]
Ιστοσελιδα και Χαρτης
Η εφαρμογη μας για το κινητο σου
Κατέβασε και εσύ την εφαρμογή μας για το κινητό σου "Ancient Greece Reloaded"