ΕΡΩΤΕΣ
ΠΗΓΑΙΝΕ ΑΠΕΥΘΕΙΑΣ ΣΤΙΣ ΑΚΟΛΟΥΘΕΣ ΕΝΟΤΗΤΕΣ:
Η «Ομαδα Κρουσης» του Ερωτα και της Αγαπης!
Αγαπητοί αναγνώστες, σωστά διαβάσατε και καλά καταλάβατε: στο παρόν κείμενο δεν αναφερόμαστε στο γνωστό θεό Έρωτα αλλά στους θεούς Έρωτες!
Ενδεχομένως ορισμένοι από εσάς που διαβάζετε το παρόν κείμενο να μην τους έχετε ξανακούσει αλλά οι θεοί αυτοί δήλωναν συνεχώς την παρουσία τους ώστε να δημιουργούν διαρκώς ένα «ερωτικό μπάχαλο» κατά την αρχαιότητα.
Ας τους γνωρίσουμε λοιπόν:
Γιατί να κάνεις τα πράγματα μόνος σου όταν έχεις στη διάθεση σου ένα αφοσιωμένο επιτελείο;
Όσον αφορά την θεά Αφροδίτη, τη θεά του έρωτα, η παραπάνω ρήση αντανακλούσε τη φιλοσοφία της… και δεν είχε και άδικο, λαμβάνοντας υπόψη μας ότι του να μοιράζεις αγάπη σε εκατομμύρια υπάρξεις καταντάει κουραστικό… πόσο δε, όταν θα πρέπει να συντηρείς τα συναισθήματα της αγάπης ώστε να μην φθείρουν με το πέρας του χρόνου.
Συνεπώς, κάνοντας ότι θα έκανε κάθε θεά που σέβεται τον εαυτό της, η Αφροδίτη καλούσε σε δράση τα ίδια της τα παιδιά (τέκνα που απέκτησε από τον θεό του πολέμου, Άρη όσο απίστευτο και να φαντάζει) ώστε να τη βοηθήσουν στις υποχρεώσεις της.
Ακολουθώντας την συνεχώς, και αποδεχόμενοι κάθε εντολή «αγάπης» της, με στρατιωτική πειθαρχία, η πιστή ακολουθία της θεάς Αφροδίτης ήταν γνωστή ως Έρωτες.
Αυτή η ομάδα των νεαρών φτερωτών μίνι - θεοτήτων ενεργούσε ως η ακολουθία της θεάς και ως η πλέον έμπιστη ομάδα υπασπιστών της.
Με άλλα λόγια, ήταν η απόλυτη «ερωτική ομάδα» κρούσης!
Κάθε Έρωτας είχε μία συγκεκριμένη «ερωτική» περιοχή και τμήμα ειδίκευσης του και όλοι τους μαζί συμβόλιζαν την πλήρη εξάπλωση του κεφαλαίου “Ε” ( έρωτα)… σε όλες τις περιοχές της Αρχαίας Ελλάδας.
Όλοι τους φέρανε όμοια χαρακτηριστικά… συνήθως τους απεικόνιζαν ως αρσενικές φτερωτές θεότητες (τα φτερά τους ομοίαζαν του χρώματος του ελεφαντόδοντου) και ορισμένες φορές τους περιγράφανε ως πανούργους και θορυβώδης (αρσενικούς) έφηβους-θεούς.
Στις μετέπειτα κοινωνίες (κυρίως κατά τον Μεσαίωνα) η εικόνα των νέων, έφηβων θεοτήτων - συνοδών της θεάς Αφροδίτης αντικαταστάθηκε με τη γνωστή πλέον σε όλους εικόνα των στρουμπουλών, γυμνών και χαρωπών φτερωτών-βρεφών… και αυτούς τους «αντικαταστάτες» είναι που αποκαλούμε σήμερα ως Έρωτες.
Πέρα τούτου, ο αριθμός των θεοτήτων διαφοροποιείτε με βάση τη πηγή που μελετάει κανείς… συνήθως όμως, οι ιστορίες λένε ότι ήταν τουλάχιστον τέσσερις.
Παρακάτω ακολουθεί η πιο γνωστή «ερωτική» τετράδα...
Τα Αγόρια της Αφροδίτης:
Έρως (μην τον μπερδεύετε με το γνωστό θεό Έρως): - θεός της Συναισθηματικής Αγάπης
Αντέρως - θεός της ανταποδοτικής Αγάπης
Ίμερος - θεός της επιθυμίας και της ανεκπλήρωτης Αγάπης
Πόθος - θεός της λαχτάρας και πόθου
Άλλες πηγές «ομαδοποιούν» τους ρόλους τους και τους περιγράφουν ως εξής:
Αντέρως:
Κατά την Ελληνική Μυθολογία ο Αντέρως, (Αντέρωτας), φέρεται να ήταν αδελφός του Έρωτα, γιος της θεάς Αφροδίτης και του Άρη ως ιδιαίτερη προσωποποίηση της αμοιβαιότητας που εκδηλώνεται στον έρωτα ειδικά μεταξύ ομοφύλων εφήβων. O Kλαύδιος Αιλιανός στο έργο του"De Natura Animalium" αναφέρει ότι προέκυψε μετά από τον αμοιβαίο έρωτα μεταξύ του θεού Ποσειδώνα και του νεαρού Νηρίτη. Μορφολογικά ο Αντέρως μοιάζει με τον αδερφό του, μόνο που έχει πιο μακρυά μαλλιά και πιο πλούσια φτερά, σαν της πεταλούδας. Σε άλλες περιγραφές αναφέρεται ότι και αυτός, όπως και ο αδερφός του κρατούσε ένα χρυσό ρόπαλο ή βέλη.
Κατ΄ άλλη όμως εκδοχή ο πτερωτός Αντέρως εκπροσωπούσε τον ατυχή έρωτα από την απεικόνισή του με σκουρόχρωμα μαλλιά και με συνεπτυγμένες πτέρυγες σε αντίθεση με τον Έρωτα που φέρονταν ξανθός με ευρείς πτέρυγες έτοιμος να πετάξει. Επίσης στη μυθολογία φέρεται και ως δευτερεύουσα θεότητα τιμωρός της σκληρότητας και της μη ανταπόδοσης ερωτικού καλέσματος καθώς και της έλλειψης πίστης στον έρωτα, αποκαλούμενος εξ αυτού ως "Αντέρως Αλάστωρ" (= Αντέρωτας Αλητήριος ή ολέθριος), που είχε καταστεί περίφημη σχετική αρχαία έκφραση.
Κατ΄ άλλους όμως, όπως υποστηρίζει π.χ. και ο Γκομλέν στον Αντέρωτα οι αρχαίοι Έλληνες απέδιδαν ιδιότητες εντελώς αντίθετες μ΄ εκείνες του Έρωτα με τον οποίον ετυμολογικά φέρεται αντίπαλος. Αντιπροσώπευε δηλαδή την απέχθεια, την αποστροφή και την απομάκρυνση που χαρακτηρίζει μεταξύ τους τα διάφορα ζώα. Και επειδή πίστευαν οι αρχαίοι πως τόσο ο Έρως όσο και ο Αντέρως επεξέτειναν την επιρροή τους επί πάντων των όντων πέρα από τα έμψυχα, δηλαδή και στα φυτά, λίμνες, ποταμούς, ως αναγκαία αρμονία και ισορροπία της φύσης ο Αντέρως τελικά ήταν ευεργετική δευτερεύουσα θεότητα που εμπόδιζε τις διάφορες έλξεις στη φύση που θα μπορούσαν να επαναφέρουν το χάος των κατακλυσμών, όπου τα πάντα ήταν συγκεχυμένα.
Παραστάσεις του Αντέρωτα υπάρχουν (διασώθηκαν) πολλές, σε σύμπλεγμα με τον Έρωτα όπως π.χ. σε παλαίστρα της Ίλιδας όπου ο Έρως κρατάει φοίνικα και ο Αντέρως προσπαθεί να του το αποσπάσει, περίπου ίδιο μαρμάρινο ανάγλυφο βρίσκεται στο Μουσείο της Νεάπολης όπου ο Αντέρως παρουσιάζεται με κυρτές πτέρυγες, καθώς και στο Παλάτσο Κολλόνα της Ρώμης, όπου δύο πτερωτοί δαίμονες συναγωνίζονται στο δρόμο σε λαμπαδηφορία. Στο Αμφιαράειο υπήρχε ζεύγος κυπέλλων που το ένα έφερε παράσταση του Αντέρωτα και το άλλο του Έρωτα. Βωμοί του Αντέρωτα υπήρχαν σε πολλά μέρη με κυρίαρχα εκείνα της Ίλιδας και στην Αθήνα που τιμόταν ως Αλάστωρ.
Ίμερος:
Ο Ίμερος ήταν η προσωποποίηση της σφοδρής ερωτικής επιθυμίας, του ερωτικού πόθου θα λέγαμε σήμερα. Ο Ησίοδος στη «Θεογονία» του τον μνημονεύει ως αδελφό του Έρωτα και του Αντέρωτα, και γιο της Αφροδίτης και του θεού Άρη. Ο Ίμερος (Πόθος), ο και ο Αντέρωτας Έρωτας ήταν οι μόνιμοι φτερωτοί συνοδοί της Αφροδίτης.
Σύμφωνα με τον Παυσανίας, στα Μέγαρα υπήρχε μαρμάρινο άγαλμα του Ιμέρου, έργο του γλύπτη Σκόπα, ενώ άλλο άγαλμα του Ιμέρου, έργο του Πραξιτέλη υπήρχε και στις Θεσπιές. Έχουν διασωθεί ελάχιστες παραστάσεις του παρά μόνο σε πήλινα αγγεία της Αττικής και της Ερέτρειας στα οποία και επιγράφεται και το όνομά του.
Η λέξη ίμερος ετυμολογείται από τις λέξεις “ιέμενος ρει και εφιέμενος” = όταν ρίχνεται ορμητικά και επιθυμεί κάποιος κάτι. Η επιθυμία, ο πόθος· εναργής είναι συνεπώς η έκδηλη, η εκτυφλωτική επιθυμία.
Για τους αρχαίους Έλληνες ο Πόθος δηλώνει την επιθυμία για το πλάσμα που είναι απόν, ενώ ο Ίμερος δηλώνει την επιθυμία για αυτό που είναι παρόν. O Ίμερος είναι ερωτική επιθυμία, γιατί το πλάσμα που ονειρεύεται ο ερωτευμένος βρίσκεται απέναντι, στο διπλανό γραφείο, στο επάνω διαμέρισμα και μόνο η παρουσία του πυροδοτεί τη λαχτάρα του.
Ο Ίμερος είναι θεός που έχει πολύ κοντινά χαρακτηριστικά με τον Έρωτα, κατοικεί κοντά στην κορυφή του Ολύμπου μαζί με τις Μούσες και τις Χάριτες.
Πήγαινε: στην Αρχή της Σελίδας
Βιβλιογραφια
Αισχύλος, Χοηφόροι
ΠΛΑΤΩΝ: ΚΡΑΤΥΛΟΣ 400d & 419e - 420b
Απολλώνιος ο Ρόδιος, Αργοναυτικά 3. 936 ff
Παυσανίας, Ελλάδος περιήγησις 1. 43. 6
Ορφικοί Ύμνοι προς Αφροδίτη
Φιλόστρατος ο πρεσβύτερος (σοφιστής από την Λήμνο): «Εικόνες» 1. 6, 1. 9, 1. 16, 2. 30
Καλλίστρατος (σοφιστής): «Περιγραφές» 5
Νόννος, Διονυσιακά
3. 84 ff, 13. 94 ff, 13. 333 ff, 13. 435 ff, 16. 55 ff, 25. 150 ff, 29. 342 ff, 33. 34 ff, 41. 14 ff, 42. 370 ff, 42. 378 ff, 47. 456 ff, 48. 621 ff
Οβίδιος, Ηρωίδες 7. 59 ff
Οβίδιος, "Ημερολόγιο" (Fasti) 4. 1 ff
Οβίδιος, Μεταμορφώσεις 10. 516 ff
Μάρκος Τύλλιος Κικέρωνμ, De natura deorum (Περί φύσεως θεών) 3. 21 - 23
Σενέκα, Οιδίπους 497 ff
Βαλέριος Φλάκκος, Γάιος - Αργοναυτικά, 6. 455 ff, 7. 171 ff
Στάτιος, Θηβαΐδα 5. 65 ff
Στάτιος, Silvae 1. 2. 51 ff
Απουλήιος, ο Χρυσός Γάιδαρος 2. 8 ff, 10. 30 ff
Η εφαρμογη μας για το κινητο σου
Κατέβασε και εσύ την εφαρμογή μας για το κινητό σου "Ancient Greece Reloaded"